Washington University Hilltop Campus Historic District, Saint Louis

Dzielnica historyczna Hilltop Campus Uniwersytetu Waszyngtona była miejscem wystawy Louisiana Purchase Exposition w 1904 roku oraz Letnich Igrzysk Olimpijskich w 1904 roku. Wiele z budynków wystawowych miało charakter tymczasowy, ale wybudowano wiele stałych obiektów, które są wykorzystywane przez Uniwersytet Waszyngtoński, który nazywa ten obszar Kampusem Danforth. W dzielnicy znajduje się ponad pięćdziesiąt obiektów, z których dwadzieścia jest w stylu gotyku kolegiackiego.

Ogólny plan kampusu Uniwersytetu Waszyngtona został opracowany przez Olmsteda, Olmsteda i Eliota w 1895 roku, a w 1899 roku rozpisano krajowy konkurs na nowe budynki. Zwyciężyła firma Cope and Stevenson z Filadelfii, która czerpała z doświadczeń zdobytych w Bryn Mawr College, University of Pennsylvania i Princeton University. W miarę postępu budowy, plany wystawy "Louisiana Purchase Exposition" uwzględniały nowe budynki, dzierżawiąc kampus i zapewniając fundusze na kolejne budynki.

Budowle w stylu gotyku kolegiackiego tworzą jednolitą kompozycję, mimo że powstawały na przestrzeni pięćdziesięciu lat. Przypisuje się to przewodnikowi stylistycznemu opracowanemu przez architekta Jamesa P. Jamiesona, który określił zastosowanie czerwonego granitu, gontów z zielonego łupka oraz miedzianych obróbek blacharskich i detali odwadniających. Okna są osadzone w wapiennych obramowaniach. Budynki są zazwyczaj rozmieszczone wokół czworokąta, który tworzy wysoki punkt, tak że elewacje budynków zwrócone w stronę czworokąta są dwupiętrowe, a elewacje tylne - trzypiętrowe. Plany są ujednolicone - wiele budynków ma wydłużony plan w kształcie litery H z centralną wieżą o wysokości od trzech do pięciu pięter.

Wśród budynków uniwersyteckich znalazły się m.in: Brookings Hall, charakterystyczny punkt na kampusie Uniwersytetu Waszyngtońskiego, wykorzystywany jako budynek administracyjny wystawy. Busch Hall, przeznaczony dla Wydziału Robót Targowych, w tym dla architektów, inżynierów i kierownictwa budowy. Biblioteka Ridgley, używana przez rząd brytyjski do wystawienia przedmiotów z okazji Diamentowego Jubileuszu Królowej Wiktorii. Eads Hall, użytkowany przez Radę Pań Menedżerek. Cupples Hall I, używana do celów antropologicznych, w tym do przechowywania mumii w piwnicy. Cupples Hall II, wykorzystywany przez Gwardię Jeffersona, aparat bezpieczeństwa targów. Prince Hall, Karl D. Umrath Hall, używany jako dormitorium dla gości, Francis Gymnasium i Francis Field, używane do pokazów kultury fizycznej i III Igrzysk Olimpijskich.

Późniejsze zgodne ze sobą uzupełnienia obejmują McMillan Hall, Graham Chapel, Newton R. Wilson Memorial Hall, Duncker Hall, Grace Vallé January Hall, Charles Rebstock Hall, Ann W. Olin Women's Building, Wayman Crow Hall, George Warren Brown Memorial Hall, Sever Institute of Technology i Louderman Hall.

Inne budynki zbudowane na wystawę to m.in: Pałac Sztuk Pięknych, zaprojektowany przez architekta Cassa Gilberta, posiadał wielki wewnętrzny dziedziniec rzeźbiarski wzorowany na rzymskich łaźniach Karakalli. Stoi on na szczycie Wzgórza Sztuki i obecnie jest siedzibą Muzeum Sztuki w St. Louis. Budynek Missouri State był planowany jako stała konstrukcja, ale spłonął 18 listopada, a ponieważ targi prawie dobiegały końca, nie został odbudowany. Po zakończeniu targów na miejscu budynku Missouri wybudowano Pawilon Targów Światowych. Ukończony w 1913 roku budynek Jefferson Memorial powstał w pobliżu głównego wejścia na wystawę, przy Lindell i DeBalivere. Zbudowano go z dochodów z targów, aby upamiętnić Thomasa Jeffersona, który zainicjował zakup Luizjany, oraz aby przechowywać zapisy i archiwa Wystawy. Obecnie mieści się w nim Muzeum Historii Missouri.