Patroon Agent's House and Office, Albany

Patroon Agent's House and Office, znany również jako Casparus Pruyn House and Office lub Whish-Hull House i H. V. Rector office, to zabytkowy dom i biuro znajdujące się nad rzeką Hudson w Rensselaer, w hrabstwie Rensselaer, w stanie Nowy Jork. Został zbudowany i po raz pierwszy zamieszkany 29 listopada 1839 roku. Składa się z 2+1⁄2-piętrowej prostokątnej ceglanej rezydencji z dołączonym 1-piętrowym prostokątnym ceglanym biurem w stylu greckiego renesansu. Został zbudowany przez rodzinę Van Rensselaer jako dom i biuro dla Casparusa F. Pruyna, agenta ds. poboru czynszu Williama Van Rensselaera, który w 1839 r. odziedziczył po swoim ojcu Stephenie "East Manor" obejmujący hrabstwo Rensselaer. W dzisiejszych czasach pełnomocnik ds. patrolu byłby uważany za dyrektora operacyjnego korporacji; ponadto w ciągu ponad 200 lat istnienia patrolu w Albany i okolicach znajdowało się kilka innych domów pełnomocnika ds. patrolu.

Nieruchomości są zwrócone w stronę rzeki Hudson i są widoczne zza rzeki z drogi międzystanowej 787 na zachodnim brzegu Albany. Nieruchomość położona w miejscu, które pierwotnie nazywało się Bath, a później Bath-on-Hudson, znajduje się na południowej granicy Beverwyck, posiadłości Williama Patersona van Rensselaer, położonej nad rzeką na grzbiecie na północny wschód od przystani promowej w Bath. W domu znajduje się działający system zbierania wody z licznych źródeł mineralnych, które przesączają się w okolicy, pierwotnie wykorzystywany do instalacji wodno-kanalizacyjnych w budynkach; system ten obejmuje ceglane i żeliwne cysterny, kanały z ceglanymi ścianami i okładzinami z jesionowych desek oraz odpływ podłączony obecnie do miejskiej kanalizacji burzowej, odprowadzającej stały strumień wody o temperaturze 52 F. W lutym 2013 r. wykonawca miejski instalujący nowe przewody kanalizacyjne na południe od Forbes Avenue odkrył w połowie ulicy, między numerami 5 i 7 Forbes Avenue, znaczny podziemny wypływ wody źródlanej. Po wykonaniu wykopu na głębokość 18 stóp, między Tracy i Central Avenues zainstalowano system odwadniający z tłucznia kamiennego i perforowanych rur odwadniających, aby skierować ten strumień na południe do miejskiej kanalizacji burzowej. Ta zmiana kierunku - jak się uważa, pochodząca z podziemnego ukośnego strumienia płynącego po zboczu wzgórza między Forbes i Broadway - pozwoliła na wyeliminowanie praktycznie WSZYSTKICH napływów wód gruntowych do wszystkich piwnic wzdłuż Forbes Avenue, w tym na całkowite wysuszenie źródeł i systemu odwadniającego w piwnicy przedmiotowego budynku. Po latach piwnica pozostała sucha, prawdopodobnie po raz pierwszy od 175 lat.

Wnętrze centralnego holu jest formalne, z dwoma dużymi pokojami w głębi po obu stronach holu, w którym znajduje się owalny, przeszklony świetlik typu oculus na poziomie dachu, na szczycie trzypiętrowej, galeryjnej klatki schodowej z toczonymi mahoniowymi balustradami. Ta klatka schodowa pierwotnie prowadziła z piwnicy do pomieszczeń dla służby, obecnie na poddasze, ale została podzielona na dwie części, kiedy dom został podzielony na północny i południowy segment po tym, jak rodzina van Rensselaer sprzedała go w 1865 roku. W późniejszym okresie centralne ogrzewanie zastąpiło 8 kominków z czarnego marmuru i dwa paleniska kuchenne w piwnicy. Układ dwupoziomowy składa się z części północnej, w której znajduje się centralny hall, oraz południowej, w której do trzech pięter i piwnicy prowadzi boczne wejście i prostopadłe, proste schody służbowe z mahoniową balustradą.

W północnym, tylnym pokoju na pierwszym piętrze znajduje się para wbudowanych szaf narożnych z wklęsłymi drzwiami; pokoje przednie i tylne są przedzielone przesuwnymi drzwiami kieszeniowymi. Wszystkie drzwi wewnętrzne są mahoniowe i posiadają oryginalne mosiężne okucia z pieczątką "A. Wollensak, Albany". We wszystkich pomieszczeniach znajdują się ciężkie gipsowe listwy przy 14-calowych sufitach, głębokie drewniane listwy boazeryjne i składane okiennice we wszystkich oknach. W oficjalnych pokojach na pierwszym piętrze podłogi są obecnie malowane, ale pierwotnie były pokryte wełnianą wykładziną w kolorze brązowym, czerwonym i czarnym, której fragment zachował się do dziś. Parter jest wyłożony warstwą cegieł pomiędzy podłogą a wykończonym, otynkowanym stropem piwnicy, co zapewnia izolację i odporność ogniową od znajdujących się poniżej pomieszczeń kuchennych. Ściany zewnętrzne są zbudowane w sposób kopertowy, z przestrzenią powietrzną pomiędzy ciężkimi ceglanymi ścianami zewnętrznymi a ciężkimi tynkowanymi ścianami wewnętrznymi. Ta przestrzeń powietrzna "oddychała" dzięki cyrkulacji ciepłego lub chłodnego powietrza z piwnicy w górę, przez krokwie i wychodziła przez okna kopuły na szczycie dachu. Kopuła została utracona podczas huraganu w 1938 r. który spowodował również zawalenie się pod wpływem wody fragmentu północnej części wschodniej ściany piwnicy.

Przyległe biuro pełnomocnika ds. patrolu, oddzielone od posesji w 1865 r. posiada rozbudowany zestaw ciężkich, żeliwnych zabezpieczeń, w tym drzwi, wewnętrzne okiennice, żelazne kraty i opuszczane panele w wewnętrznych oknach pomieszczenia, które prawdopodobnie było skarbcem. Otwarta cysterna na piętrze głównego biura została zakryta, aby zapewnić przestrzeń w dużym, eleganckim pomieszczeniu ze sklepieniem. Na początku lat 90. XX w. pomieszczenia te zostały odnowione i urządzone jako biura dla znanego generalnego wykonawcy Henry'ego V. Rectora, a obecnie są własnością i są zajmowane przez firmę Kot Electrical Contractors.

W latach 1839-1844 Pruyn mieszkał tu i prowadził interesy patroona. Kilka podpisanych kwitów czynszowych, potwierdzających przekazanie gotówki, funtów pszenicy, krów i innych produktów rolnych "na poczet czynszu", znajduje się w zbiorach obecnego właściciela Domu Agenta. Pruyn był główną postacią w wojnie antyczynszowej w Rensselaerswyck. Wcześniej Pruyn mieszkał w Colonie, w miejscu znanym obecnie jako Casparus F. Pruyn House.

Więcej szczegółów i zdjęć można znaleźć w książce "Three Villages, One City" autorstwa Douglasa L. Sinclaira, pod redakcją Raymonda W. Hulla, zawierającej przedruk książki "The Yankee Doodle Series" autorstwa Josephine M. Fraser, wydanej przez Towarzystwo Historyczne Miasta Rensselaer w 1992 roku. Dom został również opisany w Troy Record z 28 maja 1979 r. oraz w Albany Times Union z 27 czerwca 1985 r.

W 1979 r. został wpisany do Krajowego Rejestru Zabytków.