Huffman Historic District, Dayton

Huffman Historic District to historyczna dzielnica we wschodnim Dayton, w stanie Ohio, w Stanach Zjednoczonych. Dzielnica została założona pod koniec XIX wieku głównie przez zamożnego biznesmena i przez długi czas była domem dla ludzi o różnych zawodach i zajmujących różne miejsca na drabinie społecznej. Po niewielkich zmianach, jakie zaszły w XX wieku, w latach 80. XX wieku dzielnica została uznana za miejsce historyczne.

William P. Huffman był zarówno bankierem, jak i deweloperem; chociaż część terenów w okolicy była już zagospodarowana, zanim Huffman zaangażował się w tę działalność, pobudził ją do rozwoju, organizując budowę kolei ulicznej na Third Street. Pierwsi mieszkańcy dzielnicy zajmowali liczne miejsca w spektrum społeczno-ekonomicznym, od robotników, przez kupców i rzemieślników, po kadrę kierowniczą. Ich wspólna obecność w tej okolicy jest nadal widoczna w zabudowie, której większość powstała w latach 1870-1890. W dzielnicy występuje kilka głównych stylów architektonicznych końca XIX wieku, w tym gotycki, włoski i Queen Anne. Chociaż szczytowy okres rozwoju dzielnicy zakończył się w 1890 roku, w następnej dekadzie nadal budowano, ale po 1900 roku praktycznie nic nie powstało. Minimalne zmiany, jakie zaszły od tego czasu, sprawiły, że okolica przypomina wyglądem tę sprzed ponad stu lat, dzięki czemu zachowała się jako przykład wzorców zabudowy z końca XIX wieku.

W połowie 1982 r. Huffman Historic District została oficjalnie uznana i wpisana na listę National Register of Historic Places, do której zakwalifikowano ją zarówno ze względu na dobrze zachowaną architekturę budynków, jak i na związek całej dzielnicy z Williamem P. Huffmanem. Jest to jedna z dziewiętnastu dzielnic miasta wpisanych do Krajowego Rejestru Zabytków i znajduje się bezpośrednio na północny wschód od innej dzielnicy - Góry Świętej Anny. Dzielnica obejmuje nieruchomości przy szesnastu ulicach we wschodnim Dayton, niemal bezpośrednio na wschód od centrum miasta. Jego granice obejmują 85 akrów, czyli ponad ⅛ mili kwadratowej. W momencie wyznaczania dzielnicy składała się ona z 668 budynków, z których 663 uznano za obiekty wnoszące wkład, a 5 za nie wnoszące wkładu; stosunek obiektów wnoszących wkład do nie wnoszących wkładu jest znacznie wyższy niż w większości dzielnic historycznych w Stanach Zjednoczonych, co odzwierciedla brak budownictwa w dzielnicy od 1900 roku.