Alsace, Ballona Wetlands

Alsace to archaiczna nazwa miejscowości w pobliżu osiedla znanego jako Playa Vista w Los Angeles w Kalifornii. Znajduje się na wysokości 16 stóp.

Region Alsace jest jedną z około 472 dzielnic hrabstwa Los Angeles. Choć kiedyś była to duża, amorficznie zdefiniowana część Los Angeles, leżąca między Ballona Creek a obecnym Jefferson Boulevard, dziś Region Alsace składa się z pasa ziemi nieposiadającego osobowości prawnej, położonego na północ od Jefferson Boulevard, na zachód od Centinela Avenue, na wschód od Grosvenor Boulevard i na południe od Marina Freeway, California State Route 90. Ulice w regionie to jednopasmowe odcinki ulic Hammack Street, Aneta Street, Lucile Street, Beatrice Street oraz bardzo krótki odcinek Juniette Street. W regionie znajduje się jedna utwardzona aleja na osi wschód-zachód i jedna utwardzona aleja na osi północ-południe. Jak to często bywa w niektórych niezamieszkanych częściach hrabstwa Los Angeles, ulice w rejonie Alsace nie mają chodników, ponieważ hrabstwo dysponuje ograniczonymi funduszami na ich budowę. Region Alsace jest obsługiwany przez służby ratownicze hrabstwa Los Angeles, w tym przez Departament Szeryfa hrabstwa Los Angeles znajdujący się w pobliskiej Marina del Rey.

Potok Ballona, który przylega do północnej granicy Regionu Alzacji, jest integralną częścią osadnictwa i geografii Regionu Alzacji. Od czasów odnotowanego kontaktu z ludźmi, aż do wczesnego okresu meksykańskiego, cała Kotlina Los Angeles, w tym Region, była w większości rozległym terenem podmokłym z wyspami zalesionymi i gęstymi krzewami. Rzeki Los Angeles i San Gabriel nawadniały ten basen, a większość wody wsiąkała w glebę, zanim dotarła do wybrzeża. Okresowo rzeka Los Angeles płynęła na tyle wartko i szybko, że przeciskała się przez mokradła Ballona i wpadała do oceanu w pobliżu dzisiejszej Mariny del Rey. Wielka powódź w 1815 roku sprawiła, że rzeka Los Angeles zmieniła swój bieg w pobliżu współczesnego Downtown i wpłynęła do oceanu przez Ballona Creek. Rzeka zmieniła i przyjęła swój obecny bieg, który opuszcza się w pobliżu Long Beach, w 1825 roku, kiedy to epicka powódź z kanionu Big Tujunga w Górach San Gabriel i prawdopodobnie trzęsienia ziemi zmusiły rzekę Los Angeles do rozpoczęcia spływu do Zatoki San Pedro, gdzie rzeka kończy swój bieg dzisiaj.

Pierwotnie potok Ballona był malowniczą, naturalną drogą wodną zasilaną przez odpływy. Potok zbierał wodę z cienegas i deszczów. Jego brzegi były porośnięte jaworami, wierzbami, turami i innymi drzewami. Ta naturalna obfitość przyciągnęła pierwszych znanych mieszkańców tego regionu - Indian Gabrielino-Tongva, rdzennych mieszkańców regionu Los Angeles. Przez około 3000 lat Tongva zamieszkiwali obszar obejmujący tereny zalewowe Ballona Creek i Westchester Bluffs. Ci rdzenni mieszkańcy pozostawili po sobie duże cmentarzysko w pobliżu regionu wzdłuż południowo-zachodniego narożnika mokradeł Ballona. Fakt, że Tongva mieszkali w pobliżu potoku Ballona, jest wyraźnie wspomniany w zapiskach Misji San Gabriel, w których odnotowano rekrutację Tongva z grupy osad o nazwie Washna w pobliżu ujścia potoku Ballona. Przed podbojem hiszpańskim Washna była prawdopodobnie najważniejszym ośrodkiem handlu rdzennych Amerykanów między stałym lądem a wyspą Catalina.

Kiedy Meksyk rościł sobie prawo do zwierzchnictwa nad całą Alta California, region Alzacji stał się częścią meksykańskiego obszaru o powierzchni 13 920 akrów, potwierdzonego przez gubernatora Alta California Juana Alvarado w 1839 r. znanego pod nazwą Rancho La Ballona. Pochodzenie i znaczenie nazwy "Ballona" pozostaje niepewne. Przeważają teorie sugerujące, że była to błędna pisownia. Jedna ze szkół myślenia uważa, że zamierzona nazwa brzmiała Ballena, co po hiszpańsku oznacza wieloryba, i że na skraju Ballony, gdzie potok się rozlewa, można było obserwować wędrówki wielorybów. Inni są innego zdania i uważają, że przodkowie Talamantes pochodzili z Bayony w Hiszpanii, więc nazwali to miejsce ze względu na ich dawne dziedzictwo. Rancho Ballona zostało przyznane Ygnacio i Augustinowi Machado oraz Felipe i Tomasowi Talamantes, którzy już w 1819 roku otrzymali hiszpańską koncesję na wypas bydła na tej ziemi.

Kiedy Kalifornia stała się stanem w Stanach Zjednoczonych, region Alzacji i przyległa Ballona Creek były nadal znane głównie z wędkarstwa i polowań na kaczki. Początkowo istniały nadzieje, że tereny dzisiejszej Mariny del Rey uda się zagospodarować i przekształcić w działający port dla Los Angeles. W 1887 roku deweloper M.L. Wicks rozpoczął starania o stworzenie portu handlowego dla miasta Los Angeles na terenie ujścia i wlotów wioski Playa del Rey. Trzy lata, jeden sztorm niszczący nabrzeże i 300 000 USD później Port Ballona Development Company Wicksa zbankrutowała, a kaczki i myśliwi wznowili swoje sezonowe pas de deux.

W 1929 r. na tym obszarze odkryto ropę naftową, a następnie przez niecałą dekadę prowadzono wiercenia w pustym wówczas Regionie Alzackim. Następnie do lat 50. XX wieku region i przyległe tereny pozostawały głównie puste. Dwa wydarzenia zmieniły status regionu i możliwość jego zagospodarowania. Pierwszym z nich był zakup przez Howarda Hughesa w 1940 roku 380 akrów terenów podmokłych Ballona na południe od Jefferson Avenue w południowo-zachodniej części Culver City i w regionie Alsace. Łącznie na pas startowy można było przeznaczyć 2600 stóp, a w 1943 roku uruchomiono nieutwardzony pas 23/5. W 1948 roku pas o długości 2 100 m został pokryty asfaltem, a w 1962 roku przedłużono go do 2 700 m.

Drugim było utworzenie w dużej mierze sztucznej przystani Marina Del Rey. W 1949 r. Korpus Inżynierów Armii przedstawił szczegółowy plan o wartości 23 milionów dolarów, przewidujący budowę przystani z miejscem do cumowania dla ponad 8000 małych łodzi. W 1954 r. prezydent Eisenhower podpisał ustawę publiczną 83-780, zezwalającą na przeprowadzenie badań nad utworzeniem mariny jako projektu federalnego. Po siedmiu latach sporów legislacyjnych, na mocy ustawy 87-402 zmieniono nazwę Playa Del Rey Inlet and Harbor na Marina Del Rey, co pośrednio zapisało w ustawie zgodę na realizację projektu.

Zdjęcia fabryki Hughes Aircraft z 1952 roku potwierdzają, że do tego czasu teren ten pozostawał niezabudowany. Wkrótce potem rozpoczęto budowę wolnostojących domów jednorodzinnych, którą ukończono w 1953 i 1954 roku. Do 1960 roku część Alzacji przeznaczona pod zabudowę mieszkaniową została ukończona i przedstawiona na mapach w obecnej konfiguracji.