Blue Hills Parkway, Boston

Blue Hills Parkway to historyczna droga, która biegnie w linii prostej od skrzyżowania z rzeką Neponset na południowej granicy Bostonu do północnego krańca rezerwatu Blue Hills w Milton, Massachusetts. Został zbudowany w 1893 roku według projektu znanego architekta krajobrazu Charlesa Eliota, który jest prawdopodobnie najbardziej znany z esplanad wzdłuż rzeki Charles. Parkway jest drogą łączącą Blue Hills Reservation i Neponset River Reservation, a w 2003 roku został wpisany na listę National Register of Historic Places.

Północny koniec parkway to sześciokierunkowe skrzyżowanie w południowej części Mattapan, dzielnicy na dalekim południu Bostonu. Skrzyżowanie obejmuje River Street, Cummins Highway, Blue Hill Avenue oraz drogę dojazdową do stacji MBTA Mattapan. Zarówno Blue Hill Avenue, jak i parkway są oznaczone na tym skrzyżowaniu jako Massachusetts Route 28. Parkway niemal natychmiast przekracza rzekę Neponset i wkracza do Milton. Brush Hill Road odgałęzia się na zachód, a Blue Hill Avenue na południowy zachód, a w niewielkiej odległości od niej Brook Road przenosi oznaczenie Route 28 na wschód. Przechodzi ona przez dzielnicę mieszkaniową, przecina Pine Tree Brook i wkrótce osiąga swój południowy koniec - skrzyżowanie obrotowe z Canton Street i Unquity Road. Parkway ma długość ok. 1,5 mili.

Park został wytyczony w 1894 roku i był jedną z pierwszych łączących się dróg parkowych zaprojektowanych przez Eliota i braci Olmsted. Nabywanie gruntów rozpoczęło się w 1896 roku, a budowa miała miejsce w 1898 roku. Most na rzece Neponset został zbudowany w latach 1901-03. Do najważniejszych obiektów należy most na rzece Neponset, granitowa konstrukcja o potrójnym łuku, która przenosi sześć pasów ruchu. Zespół skrzyżowań po stronie południowej jest zagospodarowany zielenią z szeregiem wysp śródpolnych i skosów. W tym rejonie jezdnia ma osiem pasów ruchu, co umożliwia wyznaczenie pasów do zawracania, a na trawiastym terenie po zachodniej stronie jezdni znajduje się granitowy znak milowy z 1823 roku. Na południe od węzła Truman Parkway droga staje się sześciopasmowa, a za węzłem Brook Road zmniejsza się do pięciu pasów. Na południowym odcinku jezdnia jest zadaszona drzewami, które rosną wzdłuż środkowego pasa środkowego i poboczy.