Soo Locks, Sault Ste. Marie

Śluzy Soo to zespół równoległych śluz, obsługiwanych i utrzymywanych przez United States Army Corps of Engineers, Detroit District, które umożliwiają statkom podróż między jeziorem Superior a dolnymi Wielkimi Jeziorami. Znajdują się one na rzece St. Marys pomiędzy jeziorem Superior i jeziorem Huron, pomiędzy Górnym Półwyspem amerykańskiego stanu Michigan a kanadyjską prowincją Ontario. Śluzy omijają bystrza rzeki, w których woda spada na 21 stóp. Przez śluzy przepływa średnio 10 000 statków rocznie, mimo że są one zamykane zimą od stycznia do marca, kiedy to lód blokuje żeglugę na Wielkich Jeziorach. Okres zimowego zamknięcia wykorzystywany jest do kontroli i konserwacji śluz.

Śluzy noszą wspólną nazwę z dwoma miastami Sault Ste. Marie w Ontario i Michigan, położonymi po obu stronach rzeki St. Marys. Międzynarodowy most Sault Ste. Marie łączący Stany Zjednoczone i Kanadę umożliwia ruch samochodowy przez śluzy. Most kolejowy przecina rzekę St. Marys tuż przed mostem autostradowym.

Pierwsze śluzy zostały otwarte w 1855 roku. Wraz z Kanałem Erie, zbudowanym w 1824 r. w środkowej części stanu Nowy Jork, były one jednym z największych projektów inżynierii infrastrukturalnej w Stanach Zjednoczonych okresu antebellum. W 1966 r. śluzy Soo zostały uznane za Narodowy Zabytek Historii.

Podczas II wojny światowej śluzy Soo i szlak wodny na rzece St. Marys były silnie strzeżone przez siły amerykańskie i kanadyjskie koordynowane przez Centralne Dowództwo Obrony Armii Stanów Zjednoczonych. Uważano, że możliwy jest jednokierunkowy niemiecki atak lotniczy na śluzy przeprowadzony przez siły stacjonujące w Norwegii.