Cuckoo-finch

Kukułka wikłacz, znana również jako pasożytniczy wikłacz, to mały ptak zamieszkujący Afrykę na południe od Sahary. Należy do rodziny wikłaczy (Viduidae), która obejmuje również ptaki z rodzaju Vidua, takie jak wikłacze i wdówki. Samce są przeważnie w kolorach żółtym i zielonym, natomiast samice mają płowe upierzenie z ciemnymi prążkami. Charakterystyczną cechą tego gatunku jest składanie jaj w gniazdach innych ptaków.

Kukułka wikłacz została po raz pierwszy opisana w 1868 roku przez niemieckiego ornitologa Jeana Cabanisa. Początkowo sklasyfikowano ją w rodzaju Crithagra, lecz później przeniesiono do własnego rodzaju Anomalospiza. Jej najbliższymi krewnymi są wikłacze i wdówki z rodzaju Vidua, a wspólnie tworzą rodzinę Viduidae.

Kukułka wikłacz to niewielki ptak, osiągający długość od 11 do 13 cm. Charakteryzuje się krótkim ogonem, dużymi nogami i stopami oraz stożkowatym dziobem. Samiec posiada czarny dziób, żółtą głowę i oliwkowo-zielone górne części ciała z czarnymi prążkami. Samica natomiast jest płowa z czarnymi prążkami i ma jednolicie płową twarz. Można je spotkać na otwartych lub lekko zalesionych terenach trawiastych, zwłaszcza w pobliżu wilgotnych obszarów w całej Afryce subsaharyjskiej.

Kukułka wikłacz żywi się głównie nasionami traw, zbierając je z ziemi lub przysiadając na trawach i ziołach. Jako obligatoryjny pasożyt lęgowy, składa swoje jaja w gniazdach cistykoli i prini. Jaja mają zazwyczaj kolor biały, jasnoniebieski lub różowy z oznaczeniami i mierzą około 17-17,3 mm długości. Młode ptaki opuszczają gniazdo po około 18 dniach i pozostają zależne od swoich przybranych rodziców przez kolejne 10-40 dni.

BirdLife International sklasyfikowało kukułkę wikłacza jako gatunek najmniejszej troski ze względu na stabilną populację i szeroki zasięg występowania.