Badigeru Swamp, Park Narodowy Bandingilo

Bagno Badigeru leży w Sudanie Południowym, w stanach Centralna Equatoria i Wschodnia Equatoria, między Terekeka a Lafon.

Badigeru to bagno dolinowe z papirusami wzdłuż rzeki i typowymi dla tego regionu trawami na terenach zalewowych. Mimo że nie jest chroniony, jest stosunkowo mało zniszczony przez działalność człowieka. Bagna zasilane są przez rzekę Kinyeti i inne, które osuszają północne stoki gór Imatong. Bagna te, ciągnące się w kierunku SSW-NNE przez 100 kilometrów, są nieciągłe. W porze deszczowej mogą mieć szerokość nawet 25 kilometrów, ale ich średnia szerokość wynosi 5 kilometrów. Bagna z kolei mogą spływać na zachód do odcinka Bahr el Jebel Nilu Białego lub na wschód do rzeki Veveno.

Podpułkownik P. Molloy odwiedził bagna w porze suchej między 23 a 25 lutego 1950 r. prawdopodobnie jako pierwszy Europejczyk, który dotarł na te tereny. Wyruszył z Mongalli i jechał na wschód przez suche, otwarte pastwiska od 20 do 25 mil do basenu na Khor Son, nazwie rzeki Kinyeti w pobliżu bagien. Według miejscowej ludności Badigeru było jedynym pewnym źródłem wody między Mongalla a Lafon. Obserwacje Molloya na temat dzikich zwierząt potwierdzały, że woda, którą uznał za zdatną do picia, była dostępna przez cały rok. W czasie wizyty Molloya rzeka Khor Son miała szerokość od 150 do 200 jardów i wiła się przez płaską równinę między szeregiem płytkich zagłębień. Zimą równina o szerokości 10 mil była zalewana, tworząc bagno.

Molloy opisał bogatą faunę i florę na bagnach i wokół nich. Zaobserwował dużą liczbę pelikanów, bocianów z otwartymi dziobami, ibisów drzewnych, ibisów świętych, bocianów marabutów, siodełkowatych i młotowatych, orłów wędrownych, liliputów, czapli siwych, gęsi gęgawych, kaczek grzebieniastych, gwiżdżących teali i teali zwyczajnych. Na wypalonych łąkach wokół bagien widział zebrę, hartebeeste, tiang, reedbuck i gazelę Mongalla. Widział również żyrafę, strusia, słonia i lwa.