St. Annakapelle, Altdorf

Anny to rzymskokatolicka kaplica w Altdorfie w kantonie Uri. Budynek, wzniesiony w 1596 r. pełnił pierwotnie funkcję ossuarium, a jego stylistykę można przypisać do późnego renesansu. Kaplica znajduje się przed południową fasadą kościoła parafialnego św. Marcina i została zakwalifikowana jako dobro kultury o znaczeniu krajowym. Do dzielnicy kościelnej Altdorf należy również cmentarz i kaplica na Górze Oliwnej, znajdująca się za kościołem parafialnym.

Mistrzem budowlanym kościoła był najprawdopodobniej lucerneński kamieniarz Anton Isenmann. Kaplica pod wezwaniem św. Anny ma dwie kondygnacje; oba poziomy mają własne wejścia, ale nie są połączone przestrzennie. Projekt architektoniczny nawiązuje stylistycznie do późnego renesansu, ale wysoka i smukła budowla bez przypór wskazuje na wczesny barok, który po raz pierwszy dał o sobie znać w następnym dziesięcioleciu, kiedy przebudowano kościół parafialny. Ciągła kalenica dachu łączy konstrukcję z zagłębionym wielobocznym chórem.

W górnej kondygnacji po dłuższych stronach znajdują się okna lancetowe, a portal wejściowy jest okrągłołukowy. Wewnątrz nawa i chór są oddzielone ścianami z piórem i wpustem, a powstały w ten sposób otwór wygląda jak duże, otwarte drzwi. Na zachodniej ścianie wisi obraz flamandzkiego malarza Denysa Calvaerta, który w tym czasie pracował w Bolonii; zlecenie w Altdorfie powstało dzięki pośrednictwu Jakoba Arnolda. Motywem obrazu jest Lamentacja Chrystusa. Na szczególną uwagę zasługuje balustrada przed zejściem do dolnej kaplicy, wykonana przez rzeźbiarza Johannesa Duba w 1596 roku. Balustrada, wykonana jako memento mori, jest unikatowa nie tylko w Szwajcarii, ale i daleko poza jej granicami. W dużym centralnym polu znajduje się napis pamiątkowy dla budowniczego: "CASPAR ROMANVS/BESLER. DERZIT/KILCHENVOGT VND/BAWMEISTER.DES/GOTSHVS.1596".

Ze względu na położenie na wzgórzu dolna kondygnacja jest widoczna tylko z położonego dalej placu kościelnego. Niska sala jest sklepiona prawie okrągłym łukiem kolebkowym. Frontową część pomieszczenia oddziela krata z kutego żelaza, na której umieszczono herb sojuszu dwóch ofiarodawców: Landammanna Emanuela Stanisława Püntenera i jego żony Marii Anny Katarzyny Lusser.