Death and Fire

„Śmierć i Ogień”, czyli „Tod und Feuer” po niemiecku, jest ekspresjonistycznym arcydziełem Paula Klee, namalowanym w 1940 roku, tuż przed jego śmiercią 29 czerwca tegoż roku. Klee zmagał się z twardziną skóry od 1935 roku, chorobą, która przyniosła szereg objawów, takich jak zmęczenie, wysypki skórne, trudności w połykaniu, duszności i bolesne stawy w dłoniach. Te dolegliwości głęboko wpłynęły na jego twórczość, prowadząc do stworzenia dzieł prostszych w formie, ale naładowanych głębokim znaczeniem.

W „Śmierć i Ogień” niemieckie słowo „Tod” (oznaczające śmierć) staje się przerażającym motywem. Klee zręcznie wkomponowuje litery „d” i „t” w twarz postaci, tworząc intrygujący zabieg artystyczny. Słowo to pojawia się także subtelnie w uniesionym ramieniu postaci, żółtej kuli oraz głowie, dodając głębi narracji o śmiertelności.

Fascynacja Klee hieroglifami jest także widoczna w tym obrazie; ten temat eksplorował w innych pracach z końca lat 30., takich jak „Insula dulcamara” (1938) i „Heroische Rosen” (1938). Od 2014 roku „Śmierć i Ogień” jest częścią kolekcji w Zentrum Paul Klee w Bernie w Szwajcarii, muzeum poświęconym celebrowaniu artystycznego dziedzictwa Klee.