Świstak alpejski

Świstak alpejski to masywny gryzoń zamieszkujący górskie regiony Europy Środkowej i Południowej, takie jak Alpy, Karpaty, Tatry oraz północne Apeniny. Te zwierzęta są doskonale przystosowane do życia w środowisku zimnych stepów epoki plejstoceńskiej, dzięki swoim wyjątkowym umiejętnościom kopania i zdolności do hibernacji przez nawet dziewięć miesięcy w roku. Niestety, zmiany w ich siedlisku doprowadziły do utraty różnorodności genetycznej, co czyni je jednym z najmniej zróżnicowanych genetycznie zwierząt żyjących na wolności.

Dorosłe świstaki alpejskie osiągają długość od 43 do 73 cm i wagę od 1,9 do 8 kg. Ich futro jest mieszanką koloru blond, rudego i ciemnoszarego. Preferują alpejskie łąki i wysokogórskie pastwiska, gdzie tworzą skomplikowane systemy nor wykopanych w aluwialnej glebie lub skalistym terenie. Te roślinożerne zwierzęta żywią się roślinami, owadami i robakami, a często można je zaobserwować wygrzewające się na słońcu, aby ochłodzić się i pozbyć pasożytów.

Świstaki alpejskie są towarzyskimi stworzeniami, żyjącymi w grupach rodzinnych w swoich złożonych norach. Są bardzo ochronne wobec swojego terytorium, używając sygnałów ostrzegawczych do alarmowania przed intruzami i pozostając w ciągłej gotowości na drapieżniki. Ich sezon godowy rozpoczyna się wiosną, a samice rodzą mioty liczące od jednego do siedmiu młodych. Noworodki rodzą się ślepe, są odstawiane od mleka po 40 dniach i gotowe do samodzielnego życia pod koniec lata.

W październiku świstaki te rozpoczynają hibernację, znacznie spowalniając rytm serca i oddychanie, aby oszczędzać energię. Jeśli jednak ich rezerwy tłuszczu wyczerpią się przed końcem hibernacji, niektóre mogą nie przeżyć zimy. W przeszłości świstaki alpejskie były polowane ze względu na mięso oraz rzekome właściwości lecznicze. Obecnie nadal są zagrożone przez polowania i utratę siedlisk w niektórych regionach.

Ciekawostką jest, że świstaki alpejskie mają historię interakcji z ludźmi i czasami były wykorzystywane do rozrywki przez wędrownych artystów. Chociaż nie są obecnie zagrożone wyginięciem, niektóre populacje są wrażliwe, co podkreśla znaczenie ukierunkowanych działań ochronnych.