Zając bielak

Zając bielak, często określany również jako zając niebieski, zając tundrowy lub irlandzki, to fascynujący gatunek, który przystosował się do życia w regionach polarnych i górskich Palearktyki. Można go spotkać od Fennoskandii po wschodnią Syberię, a mniejsze populacje występują w Alpach, Szkocji, Polsce i na Hokkaidō. Irlandzki zając bielak, specyficzny podgatunek, wyróżnia się unikalnym ubarwieniem futra oraz preferencjami siedliskowymi.

Te zające mogą dorastać do 65 cm długości i stosują sprytną adaptację na zimę—zmieniają kolor futra na biały, co umożliwia im doskonałe zamaskowanie się w śnieżnym krajobrazie. Ich dieta różni się w zależności od miejsca zamieszkania, ale trawa często stanowi znaczący składnik ich pożywienia. W niektórych obszarach napotykają silną konkurencję ze strony zająca szaraka, szczególnie tam, gdzie ich siedliska się nakładają.

Czynniki związane z działalnością człowieka mają istotny wpływ na populacje zająca bielaka. Na przykład turystyka zimowa w europejskich Alpach może powodować u tych zwierząt stres. W Szkocji zające są czasami odstrzeliwane z różnych powodów, w tym w ramach działań prewencyjnych przeciw chorobom u populacji cietrzewi.

Jednak podejmowane są również kroki na rzecz ochrony tych zwierząt. W Szkocji, pod wpływem silnych nacisków ze strony opinii publicznej i grup rzeczniczych, wprowadzono zakaz nielegalnego odstrzału oraz nadano zającowi bielakowi status gatunku chronionego. To dowodzi, że odpowiednie działania mogą skutecznie przyczynić się do ochrony tych niezwykłych zwierząt.