Zniczek zwyczajny

Mysikrólik zwyczajny, często nazywany po prostu mysikrólikiem, jest maleńkim, barwnym ptakiem z rodziny Regulidae. Ten dynamiczny ptak występuje w umiarkowanej Europie i północno-zachodniej Afryce, a niektóre jego populacje są migracyjne. Mysikrólik jest łatwo rozpoznawalny dzięki zielonkawemu upierzeniu, białym spodem ciała i wyraźnej czarnej kresce na oku. Jedną z jego najbardziej charakterystycznych cech jest grzebień na głowie: u samców pomarańczowy, a u samic żółty. Te ptaki zazwyczaj zamieszkują lasy i ogrody, gdzie budują zwarte gniazda na gałęziach drzew.

Pod względem klasyfikacji, mysikrólik należy do rodziny Regulidae i rodzaju Regulus. Istnieją dwa główne podgatunki, a mysikrólik maderski został niedawno sklasyfikowany jako odrębny gatunek, Regulus madeirensis. Skamieniałości świadczą o tym, że mysikróliki zamieszkiwały Europę i Izrael od dawna, z przodkiem gatunku, Regulus bulgaricus, datowanym na okres plejstocenu.

Mysikróliki preferują rozmnażać się w lasach liściastych i iglastych, szczególnie wśród dębów korkowych i olch. Są również elastyczne pod względem ekologicznym, co pozwala im zasiedlać mieszane lasy oraz obszary miejskie oferujące odpowiednie siedliska. Te ptaki są monogamiczne i budują gniazda w kształcie kubka, które zawieszają na gałęziach drzew.

Ich dieta składa się głównie z owadów, takich jak skoczogonki, mszyce, pająki i inne małe stawonogi. Mysikróliki są znane z energicznego żerowania, często unosząc się w powietrzu podczas łapania pożywienia. Charakteryzują się wysokimi, cienkimi tonami wydawanych dźwięków. Choć padają ofiarą drapieżników takich jak krogulec zwyczajny, mogą być również gospodarzami pasożytów, takich jak roztocza piór.

Z biegiem lat mysikróliki rozszerzyły swój zasięg, kolonizując nowe obszary w Europie. Pomimo potencjalnych zagrożeń, takich jak utrata siedlisk i zanieczyszczenie metalami ciężkimi, gatunek ten jest obecnie wymieniony jako "gatunek najmniejszej troski" na Czerwonej Liście IUCN, dzięki swojej dużej i stabilnej populacji.