Alviksbron, Sztokholm

Alviksbron to most o konstrukcji dźwigara skrzynkowego w centrum Sztokholmu w Szwecji. Rozciągając się nad Oxhålssundet, łączy wyspę Stora Essingen z zachodnim przedmieściem Bromma. Wybudowany w latach 1996-1998 przez Nordic Construction Company kosztem 180 milionów koron szwedzkich, od momentu otwarcia w sierpniu 2000 roku służy linii lekkiej kolei miejskiej Tvärbanan oraz pieszym i rowerzystom. Nazwa pochodzi od Alvik, pierwotnie lokalnego dworu zbudowanego w 1819 r. i zburzonego w 1930 r.

Most ma długość 400 m, przęsło środkowe 140 m, a prześwit poziomy wynosi 24 m. Spód wiązania mostowego tworzy łuk, którego celem jest nadanie mostowi jak największej smukłości. Dwa filary stojące w wodzie składają się z dwóch cienkich płyt betonowych obłożonych cegłą w dwóch czwartych, ze wspólnym betonowym fundamentem. Po zmroku są one podświetlane.

Konstrukcja jest wstępnie naprężona wzdłużnie za pomocą lin, ale nie jest naprężona w poprzek. Górna część została rozciągnięta w miarę dodawania poszczególnych sekcji, natomiast część dolna została rozciągnięta po zlaniu wszystkich sekcji w jedną zwartą całość.

Trzy lata po otwarciu mostu odkryto w nim pęknięcia. Pęknięcia ścinające w żebrach miały kąt 25-30° i długość 0,1-0,3 mm, a ich większa liczba znajdowała się po stronie południowej. Uważa się, że przyczyną tego problemu były naprężenia ściskające wynikające z naprężeń wzdłużnych w połączeniu z ciepłem słonecznym. Most został następnie wzmocniony, najpierw tymczasowo przy użyciu zewnętrznych prętów sprężających, a następnie na stałe przy użyciu laminatów z włókna węglowego w sekcjach z niewielkimi pęknięciami oraz rozpór w najbardziej uszkodzonych sekcjach.