SS Sankt Erik, Sztokholm

SS Sankt Erik to lodołamacz i statek-muzeum należący do Muzeum Vasa w Sztokholmie w Szwecji.

Został zwodowany w 1915 r. jako Isbrytaren II i był bałtyckim lodołamaczem o konwencjonalnej konstrukcji, ze wzmocnionym dziobem unoszonym do góry na lód w celu jego kruszenia oraz skierowaną do przodu śrubą do przepychania wody i skruszonego lodu wzdłuż burty kadłuba. Posiada również zbiorniki przechyłowe, które można kolejno napełniać i opróżniać wodą morską w celu rozkołysania statku i poszerzenia kanału. Jej tłokowe silniki parowe są najpotężniejszymi działającymi silnikami w Szwecji.

Był to pierwszy duży lodołamacz w kraju, należący do miasta Sztokholm i używany przez nie do utrzymywania kanałów wokół miasta w czystości. Czasami był również wykorzystywany poza Sztokholmem przez rząd szwedzki, który partycypował w kosztach jego budowy.

Nazwę zmieniono w 1958 r. podczas rozległego remontu, w trakcie którego przestawiono go z węgla na ropę, mostek został obudowany, aby chronić załogę pokładową przed warunkami atmosferycznymi, oraz zamontowano radar i radio.