Bueng Boraphet

Bueng Boraphet jest największym słodkowodnym bagnem i jeziorem w środkowej Tajlandii. Zajmuje powierzchnię 224 km2 na wschód od Nakhon Sawan, na południe od rzeki Nan, blisko jej zbiegu z rzeką Ping. Bagno to można zobaczyć z okien pociągu między stacjami Bueng Boraphet i Thap Krit na północnej linii kolejowej.

Pierwotnie obszar ten pokrywały rozległe bagna, które zostały zalane w 1930 r. w związku z budową tamy w celu poprawy warunków wędkowania.

Jest to jedyne znane miejsce występowania kuny rzecznej, która kiedyś tam zimowała, ale nie widziano jej od 1980 r. i być może wyginęła.

Niegdyś okonia syjamskiego można było uznać za najsłynniejszy gatunek tutejszych ryb, aż do momentu, gdy zaczęto mówić, że "jeśli ktoś przyjeżdża do Bueng Borapet i nie zje tego gatunku ryby, to tak, jakby nigdy tu nie dotarł". Jednak obecnie ryba ta prawdopodobnie całkowicie wyginęła, ponieważ jest zbyt często poławiana, zarówno w celach konsumpcyjnych, jak i handlowych w branży akwarystycznej.

Blisko zagrożony gatunek ptaka tracza błotnego został po raz pierwszy odkryty w Tajlandii tutaj na początku grudnia 2019 roku.

W 1975 roku sto sześć kilometrów kwadratowych jeziora ogłoszono obszarem, na którym nie można polować. W 2000 roku rząd Tajlandii uznał je za teren podmokły o znaczeniu międzynarodowym.