Song Wat Road, Bangkok

Song Wat Road to historyczna droga na terenie dzielnicy Bangkoku - Samphanthawong. Swój początek bierze, oddzielając się od drogi Chak Phet w pobliżu posterunku policji Chakkrawat i podnóża mostu Phra Pok Klao na granicy podokręgu Chakkrawat, dzielnicy Samphanthwong i podokręgu Wang Burapha Phirom, dzielnicy Phra Nakhon, następnie przecina drogę Ratchawong w okolicy mola Ratchawong, aż do zakończenia na trasie Khao Lam, gdzie łączy drogi Khao Lam i Charoen Krung w podokręgu Talat Noi w obszarze znanym jako Sieng Kong lub pod oficjalną nazwą Soi Wanit 2. Długość trasy wynosi 1 196 m, prawie na całej długości biegnie wzdłuż rzeki Chao Phraya.

Nazwa "Song Wat" tłumaczy się jako "rysunek króla". Został zbudowany przez króla Chulalongkorna w 1892 r. po wielkim pożarze w dzielnicy Sampheng. Rząd syjamski chciał rozszerzyć drogi i obiekty użyteczności publicznej na większy obszar, taki jak Yaowarat itd. W przypadku Song Wat było to zasługą króla Chulalongkorna, który własnoręcznie narysował linię ołówkiem na mapie. Budowa została podzielona na dwie fazy. Pierwsza faza rozpoczęła się w 1892 roku od drogi Chak Phet do końca drogi Trok Rong Krata, druga faza rozpoczęła się w 1907 roku od drogi Trok Rong Krata do końca drogi Charoen Krung, tak jak dzisiaj.

Droga Song Wat stała się głównym dostępem do transportu wodnego na tym obszarze. Wzdłuż drogi biegnie szereg mniejszych dróg i alejek łączących się z portem, który obsługiwał wszystkie statki parowe kursujące między prowincjami Chon Buri, Ban Don i Bangkokiem, a także barki kursujące między nadmorskimi miasteczkami a stolicą. Obszar Song Wat był więc głównym regionem transportu owoców morza, warzyw, roślin i ziół, a szeregowe domki wzdłuż obu stron drogi to w większości hurtownie i sklepy prowadzące działalność związaną z towarami przewożonymi statkami. Przy tej drodze swoje interesy prowadziło też wiele rodzin tajskich chińskich milionerów, takich jak Chearavanont, właściciel CP Group, Chatikavanij, Sirivadhanabhakdi, Kanchanachoosak itp.

Oprócz tego znajdują się tu miejsca kultu różnych religii, takie jak Lao Pun Tao Kong Joss House, czyli domek do wytwarzania kwiatów według wierzeń chińskich, Masjid Luang Kocha Itsahak, czyli masjid islamski, czy Wat Pathum Khongkha, czyli świątynia tajska.

Obecnie stan budynków wzdłuż Song Wat jest wciąż taki sam jak w przeszłości, ponad 100 lat temu. Wiele z nich prowadzi tradycyjną działalność gospodarczą, np. handel ziarnami zbóż.

Większość z nich uważana jest za wczesne budynki rzędowe w Bangkoku wzdłuż rzeki Chao Phraya. Znajduje się tu piękny trzypiętrowy budynek ozdobiony stiukiem. Po przeciwnej stronie znajdują się dwupiętrowe budynki, które również są pięknie zdobione stiukiem w motywy kwiatowe i owocowe oraz korynckie filary nad ramą okienną, a łuki zdobią kolorowe szkła. Na ścianach niektórych budynków w środkowej fazie drogi znajdują się również graffiti wykonane przez zachodnich artystów. Ponadto, droga Song Soem, która jest oddzielną drogą od Song Wat. Jest ona uważana za najkrótszą drogę w Tajlandii. Ma zaledwie 20 m długości i kończy się przy molo na rzece Chao Phraya. Po przeciwnej stronie znajdują się Lhong 1919 i Wanglee House. Lhong 1919 to stary magazyn portowy zbudowany w tradycyjnej chińskiej architekturze przez rodzinę Wanglee, w którym mieści się Dom Mazu Joss. Został on odrestaurowany i stał się nową atrakcją turystyczną, a także nowym punktem orientacyjnym w rejonie Khlong San w Thonburi.