Butlonos indyjski

Delfin butlonosy indo-pacyficzny to wyjątkowy gatunek delfina, oficjalnie uznany za oddzielny od pospolitego delfina butlonosego w 1998 roku. Te delfiny są mniejsze, mają dłuższe pyski, plamy na brzuchach i więcej zębów w porównaniu do swoich pospolitych kuzynów.

Delfiny butlonose indo-pacyficzne występują w wodach wokół Indii, północnej Australii, południowych Chin, Morza Czerwonego oraz wzdłuż wschodniego wybrzeża Afryki. Żywią się głównie rybami i głowonogami, a żyją w dużych grupach, które mogą liczyć setki osobników. Najczęściej rozmnażają się i rodzą młode wiosną i latem.

Chociaż te delfiny są często trzymane w niewoli, budzi to wiele obaw dotyczących ich ochrony. Złapanie delfinów z dzikiej przyrody może mieć negatywne skutki, w tym problemy z przetrwaniem podczas odłowu i transportu oraz potencjalne zagrożenia dla dzikiej populacji i ekosystemów. Gatunek ten jest narażony na zagrożenia związane z degradacją środowiska, bezpośrednim eksploatowaniem oraz lokalnym rybołówstwem. Ich głównymi drapieżnikami są rekiny, ludzie, orki i płaszczki.

Aby chronić te delfiny, zostały one wymienione w Załączniku II Konwencji o ochronie wędrownych gatunków dzikich zwierząt. Dodatkowo istnieje Memorandum of Understanding mające na celu ochronę waleni i ich siedlisk w regionie wysp Pacyfiku.

Badania wykazały, że zanieczyszczenie hałasem wpływa na sygnały akustyczne delfinów butlonosych indo-pacyficznych, zmieniając ich gwizdy w zależności od poziomu hałasu w otoczeniu. Działalność człowieka, taka jak obserwacja wielorybów, może wpływać na zachowanie delfinów, co podkreśla potrzebę dalszych badań i skuteczniejszych środków ochronnych.

Przykładem udanej inicjatywy ochronnej jest Sanktuarium Delfinów w Adelaide w Australii, które zostało założone w celu ochrony miejscowej populacji delfinów butlonosych indo-pacyficznych. Sanktuarium to pokazuje, jak dedykowane obszary chronione mogą pomóc w zabezpieczeniu tych fascynujących ssaków morskich.