Łuskowiec stepowy

Pangolin ziemny, znany również jako pangolin Temmincka lub pangolin przylądkowy, jest jednym z czterech gatunków pangolinów występujących w Afryce, głównie w południowych i wschodnich regionach kontynentu. Nazwany na cześć holenderskiego zoologa Coenraada Jacoba Temmincka, te zwierzęta należą do najbardziej zagrożonych na świecie. Ich ciała są pokryte łuskami z keratyny, co sprawia, że przypominają małe, opancerzone szyszki. Ich dieta składa się głównie z mrówek i termitów, a ewolucja wyposażyła je w unikalne cechy, takie jak długie, muskularne języki i mocne mięśnie żołądka.

Pangoliny ziemne są fascynujące pod względem zachowania i anatomii. Poruszają się na tylnych nogach, używając pazurów do kopania nor i plądrowania gniazd termitów. Te samotne, nocne zwierzęta oznaczają swoje terytoria i są znane ze swojego charakterystycznego mechanizmu obronnego: w obliczu zagrożenia zwijają się w ciasną kulę, syczą i używają ostrych ogonów do odstraszania napastników. Ich głównymi drapieżnikami są lamparty, hieny i ludzie.

Jeśli chodzi o rozmnażanie, pangoliny ziemne zazwyczaj rodzą jedno młode, które karmią przez kilka miesięcy, aż będzie ono gotowe do samodzielnego życia.

Niestety, pangolin ziemny jest wymieniony jako gatunek narażony na wyginięcie na Czerwonej Liście IUCN. Stoją przed poważnymi zagrożeniami, takimi jak utrata siedlisk i nielegalny handel. Pangoliny są intensywnie przemycane ze względu na ich łuski, które są cenione w medycynie tradycyjnej, oraz ich mięso, uważane za przysmak w niektórych kulturach. Ten nielegalny handel stanowi poważne zagrożenie dla ich przetrwania, a szacuje się, że dziesiątki tysięcy pangolinów są przemycane każdego roku.

Działania na rzecz ochrony są niezbędne, aby uratować te unikalne stworzenia przed wyginięciem. Ochrona ich siedlisk i zwalczanie nielegalnego handlu to kluczowe kroki w zapewnieniu przetrwania pangolina ziemnego.