Sorkonos szarolicy

W 2008 roku badacze odkryli fascynujący nowy gatunek ryjkonosa, znany jako sengi szarolicy, w Górach Udzungwa w Tanzanii. Ten gatunek, nazwany ze względu na swoją charakterystyczną szarą twarz i czarny zad, jest wyraźnie większy od innych ryjkonosów. Odkrycia dokonali Francesco Rovero i Galen Rathbun, którzy szczegółowo opisali swoje znalezisko w "British Journal of Zoology".

Sengi szarolicy, należący do rodzaju Rhynchocyon, zamieszkuje wysokogórski las Ndundulu w Górach Udzungwa, regionie słynącym z bogatej bioróżnorodności. Jest łatwo rozpoznawalny dzięki rzadkiej, błyszczącej sierści, szarej twarzy, jasnoczerwonemu ciału i unikalnemu bordowemu paskowi biegnącemu wzdłuż grzbietu. Jego intensywnie czarne tylne części ciała dodatkowo wyróżniają go na tle innych ryjkonosów.

Gatunek ten jest endemiczny dla Gór Udzungwa, zamieszkując szczególnie lasy Ndundulu-Lauhomero i Mwanihana. Te obszary obejmują około 300 kilometrów kwadratowych wilgotnych, podgórskich i górskich wiecznie zielonych lasów, w tym zarośla bambusowe.

Populacja sengi szarolicego szacowana jest na 15 000 do 24 000 osobników, z gęstością 50-80 ryjkonosów na kilometr kwadratowy i równą proporcją płci. Niemniej jednak, gatunek ten jest zagrożony przez działalność człowieka, taką jak niszczenie siedlisk spowodowane rozrastającymi się osiedlami ludzkimi i pożarami lasów.

Aby chronić sengi szarolicego, konserwatorzy skupiają się na działaniach społecznych, mających na celu zwiększenie świadomości o znaczeniu zachowania jego siedliska. Wykorzystują również rezerwaty przyrody oraz standaryzują protokoły monitorowania w celu śledzenia gatunku. Dodatkowo, zasoby są przeznaczane na dalsze badania i programy edukacyjne, aby podkreślić potrzeby ochrony ryjkonosa.

Pomimo tych wysiłków, kompleksowy długoterminowy plan ochrony i rehabilitacji sengi szarolicego jeszcze nie został opracowany. Kontynuowanie inicjatyw ochronnych jest kluczowe dla zapewnienia przetrwania tego unikalnego gatunku.