Tophet de Salammbô, La Marsa

Topet Kartaginy, znany również jako topet Salammbô, to starożytny obszar sakralny poświęcony fenickim bóstwom Tanit i Baal, znajdujący się w kartagińskiej dzielnicy Salammbô w Tunezji, w pobliżu portów punickich. Topet ten, będący "hybrydą sanktuarium i nekropolii", zawiera dużą liczbę grobów dziecięcych, które - zgodnie z interpretacjami - miały być złożone w ofierze lub pochowane w tym miejscu po przedwczesnej śmierci. Obwód jest połączony ze stanowiskiem archeologicznym Kartaginy, wpisanym na listę światowego dziedzictwa UNESCO.

Kwestia losu tych dzieci jest silnie związana z religią fenicką i punicką, ale przede wszystkim ze sposobem, w jaki obrzędy religijne - a poza tym cywilizacja fenicka i punicka - były postrzegane przez Żydów w przypadku Fenicjan lub przez Rzymian przy okazji konfliktów, które przeciwstawiały ich Punicom. Istotnie, termin "tophet" oznacza pierwotnie miejsce w pobliżu Jerozolimy, synonim piekła: nazwa ta, pochodząca ze źródeł biblijnych, skłania do makabrycznej interpretacji obrzędów, które miały się tam odbywać, i potwierdza założenie podzielane przez rozmówców, którzy dostarczyli źródeł o Fenicjanach w ogóle, a o Punicach w szczególności: religia w Kartaginie była "piekielna". Niedawno zbiorową wyobraźnię podsyciła powieść Gustave'a Flauberta Salammbô, od której wzięła się nazwa dzielnicy, w której odkryto sanktuarium. Tę interpretację podejmuje komiks Le Spectre de Carthage, będący częścią przygód Alix autorstwa Jacques'a Martina.

Największa trudność w ustaleniu przyczyny pochówków polega na tym, że jedyne źródła pisane, w których odnotowano obrzęd składania ofiar z dzieci, pochodzą spoza Kartaginy. Źródła archeologiczne - stelae i cipy - podlegają wielorakim interpretacjom. Dlatego też dyskusja na ten temat toczy się od dłuższego czasu i nie została jeszcze całkowicie rozstrzygnięta przez różnych historyków zajmujących się tym zagadnieniem. Należy więc zachować najwyższą ostrożność, gdyż historyk starożytności ma do czynienia ze źródłami pisanymi i archeologicznymi, które są jeśli nie rozbieżne, to przynajmniej podatne na interpretacje.