Labranda, Milas

Labraunda to starożytne stanowisko archeologiczne położone pięć kilometrów na zachód od Ortaköy w prowincji Muğla w Turcji, w górach niedaleko wybrzeża Carii. W starożytności było to święte miejsce zarówno dla Karyjczyków, jak i Myzyjczyków. Miejsce to, otoczone świętymi platanami, zostało wzbogacone w stylu hellenistycznym przez dynastię Hekatomnidów z dynastii Mauzolosa, satrapy perskiej Karii, a także później przez jego następcę i brata Idrieusa; Labranda była świętym sanktuarium przodków tej dynastii. W IV w. p.n.e. nastąpił rozkwit szybko hellenizującej się Carii. Do dziś można odnaleźć pozostałości hellenistycznych domów i ulic, są też liczne inskrypcje. Ikoną kultową był tu miejscowy Zeus Labrandeus, stojący Zeus z wysokim berłem zakończonym lotosem w lewej ręce i dwugłowym toporem, labrysem, przewieszonym przez prawe ramię. Posąg kultowy był darem założyciela dynastii, samego Hekatomnusa, o czym informuje zachowana inskrypcja.

W III wieku p.n.e. wraz z upadkiem Hekatomnidów, Labraunda przeszła pod kontrolę Mylasy. Miejsce to było później zajmowane nieprzerwanie aż do połowy okresu bizantyjskiego.