Bigo

Bigo bya Mugenyi, także Bigo, to rozległy układ rowów i nasypów składających się na starożytne budowle ziemne położone w regionie interlacustrine w południowo-zachodniej Ugandzie. Położony na południowym brzegu rzeki Katonga, Bigo jest najlepiej opisany jako mający dwa elementy. Pierwszy z nich składa się z długiego, nieregularnego rowu i linii brzegowej z wieloma otworami, które skutecznie tworzą zewnętrzną granicę, łącząc się z rzeką Kotanga na wschodzie i bagnem Kakinga na zachodzie. Na wschodnim końcu zewnętrzny rów rozgałęzia się dalej na wschód, obejmując pobliskie skrzyżowanie z rzeką Katonga. Drugi element składa się z centralnej, połączonej grupy czterech nieregularnie ukształtowanych rowów i obwałowań, połączonych pojedynczym rowem z rzeką Katonga. Z centralnymi zagrodami związane są trzy kopce; dwa w ich obrębie i jeden bezpośrednio na zachód. Łącznie, wały ziemne Bigo rozciągają się na ponad 10 km. Na podstawie dat radiometrycznych zebranych podczas badań archeologicznych przeprowadzonych w 1960 r. oraz dodatkowych badań podjętych na stanowisku Mansa w 1988, 1994 i 1995 r. datuje się, że prace ziemne w Bigo datowane są na około 1300-1500 r. i zostały nazwane "największym i najważniejszym starożytnym zabytkiem Ugandy".