Pushcha-Vodytsia, Irpień

Puszcza-Wodytsia to historyczna dzielnica, kurort klimatyczny i osada typu miejskiego w północno-zachodniej części Kijowa. Położona w gęstym lesie i z dala od miejskiego Kijowa, znana jest z licznych sanatoriów i domków państwowych dla urzędników państwowych, takich jak prezydenci, premierzy itd.

Południową granicę dzielnicy stanowi Szosa Hostomelska, wschodnią - Miński prospekt, zachodnią - droga do wsi Moszczun, rejon kijowsko-światoszyński. Na północ obszar ten rozciąga się do wsi Demydiv, obwód kijowski. Nazwa została utworzona z dwóch słowiańskich słów: puszcza, oznaczającego gęsty las, oraz Wodycja, nazwy pobliskiej rzeki.

W 1724 r. z rozkazu Piotra I założono tu leśnictwo. Do końca XVIII wieku o teren ten toczyły się spory między Monasterem Mezhyhirya a Monasterem Bractwa. W 1793 roku spór ten rozstrzygnął Senat, przekazując okolicę w posiadanie miasta Kijowa jako osadę letniskową Puszcza-Wodytsia, która wkrótce przekształciła się w niewielki chutor.

W 1899 r. w lasach Puszczy Wodnickiej założono osadę typu dacha lub chata. W późniejszym okresie w osadzie, jak również w innych pobliskich miejscowościach, zlokalizowano radzieckie sanatoria. W 1981 roku wieś uzyskała status osady typu miejskiego, podległej Kijowskiemu Radiu Podolskiemu, następnie w 2002 roku obszar ten został przekazany Radiu Obolonemu, a osada utraciła odrębną administrację.

W mieście nadal stoi kościół z 1910 r. zaprojektowany przez Eduarda Bradtmana.