Református kistemplom, Debreczyn

Kościół Reformowany w Debreczynie znajduje się na placu Révész, na południowo-zachodnim rogu ulic Piac i Széchenyi w Debreczynie. Pierwotnie zbudowany w stylu barokowym, kościół został przebudowany w 1876 r. w stylu neoromańskim, który do dziś określa jego wygląd.

Do XVIII wieku na tym miejscu stał prosty drewniany budynek jako miejsce kultu, początkowo nazywany "kolorem", później stał się "małym kościołem", ponieważ poprzednikiem "dużego" kościoła, obecnego dużego kościoła, był kościół św. Podczas wojny o niepodległość Rakoczego został zbezczeszczony przez maszerujące wojska cesarskie, ponieważ służył jako stajnia. Drewniany kościół spłonął w pożarze w 1719 r.

Budowa nowego, murowanego kościoła z 1600 miejscami siedzącymi została rozpoczęta dzięki darowiźnie Andrása Szabó Báthory, obywatela Civitis. W 1726 r. dodano mosiężną gałkę na szczycie wieży. Jednak i ten kościół został poważnie uszkodzony podczas pożaru w 1727 r. a jego odbudowa zajęła cztery lata.

W 1790 r. uzupełniono ją o specjalną sofę z frędzlami. Organy zbudował István Kiszeli.

Jego wieża była pierwotnie przykryta cebulastym hełmem. W 1907 r. zniszczyła go potężna wichura. Został naprawiony, ale wiatry z nizin wkrótce całkowicie go zniszczyły. Architekci, "poddając się woli boskiej", nadali wieży kształt bastionu bez kopuły, stąd jej lokalna nazwa "Kościół z kości". Kilkakrotnie próbowano go zburzyć, ale w 1902 r. znany w kraju architekt Frigyes Schulek zalecił jego zachowanie i renowację.

W 1860 r. w kościele odbyło się zgromadzenie generalne, na którym protestowano przeciwko dekretowi cesarsko-królewskiemu zakazującemu samorządności kościołom protestanckim. Tutaj po raz pierwszy od czasu wojny o niepodległość władza cesarska została zmuszona do wycofania się. Tradycja mówi, że wysłannik cesarski, stojąc przed zgromadzeniem, oświadczył: "Zabraniam tego zgromadzenia w imieniu króla", na co biskup Peter Balogh spokojnie odpowiedział: "Ja, w imię Boga, otworzę to zgromadzenie".

Kościół ten jako pierwszy w okresie międzywojennym wprowadził zasadę, że ze względów higienicznych wina komunijnego nie rozlewa się z kilku dużych kielichów; używa się 150 małych kielichów i napełnia się tylko umyte kielichy.

Kościół