Gołąbczak pręgosterny

Gołąb wędrowny (band-tailed pigeon) to ptak średniej wielkości, występujący w obu Amerykach, blisko spokrewniony z gołębiem chilijskim oraz gołębiem pierścieniowym. Te ptaki razem tworzą grupę znaną jako Patagioenas. Istnieje co najmniej osiem podgatunków gołębia wędrownego; niektórzy eksperci klasyfikują je na odmiany północne i południowe.

Gołębie wędrowne można spotkać od Kolumbii Brytyjskiej po Argentynę, zazwyczaj w lasach dębowych, sosnowo-dębowych i iglastych na wysokościach do 3600 metrów nad poziomem morza. Głównie żywią się nasionami, zwłaszcza żołędziami, a także jagodami i owocami. Warto zaznaczyć, że gołąb wędrowny jest największym gołębiem w Ameryce Północnej, osiągającym długość od 33 do 40 cm i ważącym od 225 do 515 gramów.

Te ptaki są stosunkowo ciche, z niskim zawołaniem przypominającym sowę. Budują proste gniazda z gałązek i zazwyczaj składają jedno lub dwa jaja. Poza sezonem lęgowym gołębie wędrowne tworzą stada i mogą być dość nomadyczne, przemieszczając się w poszukiwaniu pożywienia lub odpowiednich siedlisk.

Ciekawostką dotyczącą gołębia wędrownego jest fakt, że jest on gospodarzem pasożytniczego wszoła, Columbicola extinctus, uznawanego za wymarłego wraz z gołębiem pasażerskim (passenger pigeon). Dzięki ich genetycznemu pokrewieństwu z gołębiem pasażerskim, gołębie wędrowne są badane w kontekście potencjalnych działań mających na celu przywrócenie tego wymarłego gatunku.

Gołębie wędrowne dobrze przystosowały się również do terenów podmiejskich, szczególnie przyciągane przez ostrokrzew angielski i bluszcz, i są częstymi gośćmi w karmnikach dla ptaków.