Wydrzyk wielki

Wielki Skua to duży ptak morski z rodziny Stercorariidae, po raz pierwszy opisany w 1764 roku przez duńskiego zoologa Mortena Thrane Brünnicha. Podobny wielkością do mewy śledziowej, Wielki Skua głównie żywi się rybami, które chwyta z powierzchni morza lub kradnie innym ptakom. Jest to gatunek monotypowy, co oznacza, że nie ma podgatunków.

Rozpoznawalny dzięki swoim szaro-brązowym piórom z prążkami, czarnej czapce i białym plamkom na skrzydłach, Wielki Skua ma potężny lot i ostry głos. Mierzy około 50-58 cm długości i ma rozpiętość skrzydeł 125-140 cm. Pomimo swojej nazwy, jest nieco mniejszy od niektórych innych dużych skua z południowej półkuli.

Te ptaki morskie gniazdują w miejscach takich jak Islandia, Norwegia, Wyspy Owcze i szkockie archipelagi. Składają dwa oliwkowo-brązowe jaja w gniazdach wyłożonych trawą na nadmorskich wrzosowiskach i skalistych wyspach. W okresie lęgowym mogą być bardzo agresywne w stosunku do każdego, kto zbliży się do ich gniazd.

Wielkie Skua są znane ze swojego pirackiego zachowania, często kradnąc jedzenie innym ptakom morskim. Jedzą ryby, ptaki, jaja, padlinę i inne drobne zwierzęta. Dzięki swojej wielkości i agresywnej naturze mają niewielu naturalnych drapieżników, a jedynym realnym zagrożeniem dla zdrowych dorosłych osobników są większe drapieżniki.

Badania genetyczne sugerują możliwe hybrydowe pochodzenie między Wielkim Skua a Pomarańczowym Skua. Te ptaki są znane z atakowania i jedzenia mniejszych ptaków, takich jak maskonury, oraz angażowania się w nocne polowania na burzyki, szczególnie na wyspach St Kilda.