Valehouse Reservoir, Crowden-in-Longdendale

Valehouse Reservoir to stworzone przez człowieka jezioro w Longdendale w północnym Derbyshire. Został zbudowany w latach 1865-1869 jako część sieci Longdendale, która miała dostarczać wodę z rzeki Etherow do obszarów miejskich Greater Manchester, utrzymując jednocześnie stały dopływ wody do rzeki. Górne zbiorniki zaopatrują w wodę pitną, natomiast Vale House i Bottoms to zbiorniki wyrównawcze, które gwarantują przepływ wody do młynów napędzanych wodą w dolnym biegu rzeki. Valehouse, o wysokości 503 metrów, jest zbyt niski, aby dostarczać wodę grawitacyjnie do tunelu Mottram, dlatego nie mógł być wykorzystywany jako zbiornik retencyjny. Obecnie każdego dnia do rzeki Etherow wypuszcza się 45 megalitrów wody kompensacyjnej.

Vale House Mill został wykupiony przez Manchester Corporation w 1864 roku, ale kilku mieszkańców wsi pozostało w niej do 1868 roku. W 1869 r. wioska została zalana. Wieś była duża, liczyła około 600 domów i 100 chałup. Była tu gazownia i dom szkolny dla 24-30 uczniów. Vale House Mill był pierwszą przędzalnią i tkalnią w Longdendale; został zbudowany w 1775 r. przez Samuela Oldknow. W 1864 r. należała do firmy William Hobbs and Co. Posiadał dwie zgrzeblarnie, dziewięć przędzalni, trzy tkalnie i dwie dmuchalnie. Dysponował 15 416 wrzecionami i 326 krosnami o napędzie elektrycznym. Mieszkańcy Vale House modlili się w kaplicy metodystów Ebenezer w Tintwistle, która znajdowała się nad zbiornikiem wodnym.

Komin w Vale House Mill przetrwał budowę zbiornika i stał się znany jako "Szepczący Komin", ponieważ wydawał upiorne odgłosy podczas silnych wiatrów. Został zburzony w 1887 r. na wniosek Towarzystwa Kolejowego Manchester - Sheffield, które obawiało się o stabilność swoich pociągów, gdy wszyscy pasażerowie tłoczyli się po jednej stronie wagonu, aby zobaczyć komin wystający z wód zbiornika.

Wykop pod kałużę został wykonany na głębokość 11 m do warstwy dolnego żwiru młyńskiego, który spoczywał na łupkach wapiennych, dzięki czemu z łatwością uzyskano dobre wodoszczelne uszczelnienie.

W raporcie z dnia 12 czerwca 1984 r. sporządzonym zgodnie z ustawą o bezpieczeństwie zbiorników wodnych z 1975 r. stwierdzono, że wszystkie pięć zbiorników może zostać przekroczonych podczas prawdopodobnej maksymalnej powodzi, w związku z czym podjęto poważne prace. Poziom retencji został podniesiony o 3,81 m, krawędź wału o 1,8 m, a ściana falowa została odbudowana. Zbudowano rozlewisko pomocnicze o szerokości 80 m, zainstalowano dwie nowe przepustnice o średnicy 900 mm oraz odkamieniono i zmotoryzowano istniejące zawory. Napowietrzna linia energetyczna 11 kV została poprowadzona w nowym kanale w nasypie.