Westbury Court Garden

Westbury Court Garden to holenderski ogród wodny w Westbury-on-Severn, Gloucestershire, Anglia, 9 mil na południowy zachód od Gloucester.

Założono go w latach 1696-1705, co jest rzadkością, gdyż w XVIII wieku nie został zastąpiony naturalistycznym krajobrazem ogrodowym, spopularyzowanym przez Capability Browna. Położony jest naprzeciwko głównej ulicy wiejskiej wioski, rozciągającej się na nisko położonych łąkach wodnych przylegających do rzeki Severn; płaski, wodnisty teren sprawia, że miejsce to dobrze nadaje się na ogród w stylu holenderskim, którego Westbury jest wybitnym przykładem w Wielkiej Brytanii. Christopher Hussey skojarzył styl holenderski nie tyle z topiarami, co z kanałami, podając Westbury Court jako sztandarowy przykład, zauważa David Jacques. Podobnie Miles Hadfield uważał, że "niezbędnym elementem holenderskich wersji grand manner było to, aby teren był w miarę równy, z obfitością wody".

Centralnym punktem ogrodu jest kanał o długości 137 metrów, którego centralnym punktem jest dwupiętrowy pawilon z czerwonej cegły w stylu holenderskim na jednym końcu oraz duża brama z kutego żelaza w murze na drugim końcu, zaprojektowana tak, aby rozciągał się z niej widok na otaczający krajobraz. Główny kanał jest otoczony topiarami z cisu i ostrokrzewu w formie piramid i kul. Drugi budynek z czerwonej cegły, domek letni zbudowany w latach 1702-04, wychodzi na kanał w kształcie litery T biegnący równolegle do głównego kanału. Za domkiem letnim znajduje się mały, otoczony murem ogród z roślinami domowymi, a za ogrodem wodnym - sad z drzewami owocowymi, w którym rośnie również stary, wiecznie zielony dąb zasadzony w XVII w. największy, jaki kiedykolwiek odnotowano, uważany również za najstarszy w Anglii.

W 1707 r. widok z lotu ptaka na dwór Westbury i jego ogród został wyryty przez Johannesa Kipa w jego Britannia Illustrata: Or Views of Several of the Queens Palaces, as Also of the Principal seats of the Nobility and Gentry of Great Britain, Curiously Engraven on 80 Copper Plates; przedstawia on główny kanał, topiary, parter i pawilon. Kanał poprzeczny był późniejszym dodatkiem, który nie został pokazany, ale pojawia się na późniejszej rycinie Kipa, opublikowanej w 1712 r. w książce Roberta Atkynsa The Ancient and Present State of Gloucester.

Ogród w Westbury został założony przez właściciela Westbury Court, Maynarda Colchestera I, w latach 1697-1705, kiedy po raz pierwszy zmieniono bieg potoku. Być może impulsem był pobliski ogród kanałowy w opactwie Flaxley, które było siedzibą bliskiej przyjaciółki Colchestera, Cathariny Boevey, wdowy po Williamie Boeveyu, członku holenderskiej rodziny kupieckiej osiadłej w Londynie; rycina Kipa przedstawia długi prostokątny kanał, po którym pozostały jedynie ślady. Akcenty podkreślające piramidalne cisy zostały zapewnione przez "główkowe" cisy Laurustinus, główkowe i piramidalne cisy Phillyrea oraz "drzewa mizereańskie" w szóstkach i parach.

Colchester zmarł w 1715 r. a ogród był nadal rozwijany przez jego bratanka i spadkobiercę, Maynarda Colchestera II, który prawdopodobnie był odpowiedzialny za altanę i mały, otoczony murem ogród.

Maynard Colchester II zburzył także w latach czterdziestych XVIII wieku oryginalny elżbietański dwór Westbury Court i zbudował w jego miejscu palladiański dwór według projektu mało znanego murarza z Bristolu, Michaela Sidnella. Na jego miejscu stanął XIX-wieczny wiejski dom, który już nie istnieje.

W 1967 r. kiedy dwór przestał istnieć, a ogród popadł w ruinę, National Trust - który nigdy wcześniej nie był odpowiedzialny za renowację ogrodu - przyjął opiekę nad Westbury Court Garden. Miles Hadfield, ówczesny prezes Towarzystwa Historii Ogrodów, miał duży wpływ na przekonanie Trustu do tej decyzji. W 1971 r. rozpoczęto prace konserwatorskie, korzystając ze skrupulatnych rachunków Colchestera, rycin Kipa i dowodów zebranych w terenie. Autentyczność była najważniejsza: w ogrodzie wodnym użyto wyłącznie roślin wprowadzonych przed 1700 r. a docelowo miał on wyglądać jak dojrzewający ogród z około 1720 r.

Ogrody są wpisane do rejestru zabytkowych parków i ogrodów.