Yeavering Bell, Park Narodowy Northumberland

Yeavering Bell to dwuszczytowe wzgórze w pobliżu rzeki Glen w północnym Northumberland w Anglii, na zachód od Wooler, stanowiące część Cheviot Hills. Szczyt, 1158 stóp nad poziomem morza, jest otoczony murem późnoprehistorycznego hillfortu, plemiennego centrum Votadini, zwanego w języku brytońskim i starowalijskim Din Gefron, od którego pochodzi nazwa.

Fort zajmuje powierzchnię ok. 12 akrów i jest otoczony kamiennym murem o grubości ponad 3,0 m, z czterema wejściami, z których jedno jest bronione przez domek strażnika; w obrębie tego obszaru znajduje się wewnętrzny fort, wykuty w skale, o owalnym kształcie, mierzący w najszerszym miejscu 4,0 m. Na zboczach wzgórza i w wysokiej dolinie pomiędzy Bell i następnym wzgórzem, zwanym Whitelaw, znajduje się wiele pozostałości kamiennych chat, grubo ciosanych, niektóre w grupach otoczonych wałem, a inne odosobnione. Również kurhany są tu liczne.

Według badań przeprowadzonych przez English Heritage, teren fortu został wzniesiony w dwóch fazach. Okrągłe domy" na terenie fortu sugerują wspólne zamieszkiwanie, ale nie wszystkie musiały być domami mieszkalnymi. Różna wielkość tych budynków mogła wskazywać na status ich pierwotnych mieszkańców.

Budynki hillfortu, zbudowane z miejscowego andezytu, były w momencie powstania jasnoróżowe. Kamień ten jest różowy, gdy jest wydobywany, a po kilku latach wystawienia na działanie czynników atmosferycznych zmienia kolor na matowoszary.

Z Yeavering Bell rozciąga się widok na ważne saksońskie miejsce Yeavering w dolinie tuż na północ, o którym wspomina Beda w swojej Historii kościelnej ludu angielskiego. Zarysy drewnianej sali królewskiej i budynku zgromadzeń zostały zaznaczone w trawie w Yeavering i można je dostrzec ze zboczy Yeavering Bell.