Halifax Gibbet, Halifax

The Halifax Gibbet była wczesną gilotyną używaną w mieście Halifax, West Yorkshire, Anglia. Szacuje się, że została zainstalowana w XVI wieku i była używana jako alternatywa dla ścięcia głowy toporem lub mieczem. Halifax było niegdyś częścią posiadłości Wakefield, gdzie dawny zwyczaj i prawo dawały panu posiadłości prawo do wykonania kary śmierci przez ścięcie głowy każdemu złodziejowi przyłapanemu ze skradzionymi dobrami o wartości 131⁄2d lub wyższej, lub który przyznał się do kradzieży dóbr o co najmniej takiej wartości. Dekapitacja była dość powszechną metodą egzekucji w Anglii, ale Halifax był niezwykły pod dwoma względami: stosował maszynę podobną do gilotyny, która, jak się wydaje, była jedyna w swoim rodzaju w kraju, i nadal wykonywał dekapitacje drobnych przestępców aż do połowy XVII wieku.

Urządzenie składało się z głowicy siekiery przymocowanej do podstawy ciężkiego drewnianego bloku, który znajdował się w rowkach między dwoma 15-metrowymi słupami, zamontowanymi na kamiennej podstawie o wysokości około 4 stóp. Lina przymocowana do bloku przechodziła przez koło pasowe, umożliwiając jego podniesienie, po czym linę zabezpieczano, mocując ją do sworznia w podstawie. Następnie blok z siekierą uwalniano, wyciągając sworzeń lub przecinając linę, gdy więzień był już na miejscu.

W okresie od pierwszej odnotowanej egzekucji w 1286 roku do ostatniej w 1650 roku w Halifax ścięto prawie 100 osób, ale ponieważ nie ma pewności co do daty zainstalowania żłobu, nie można dokładnie określić, ile osób zginęło na nim. W 1650 r. opinia publiczna uznała ścięcie głowy za zbyt surową karę za drobną kradzież; Oliver Cromwell, Lord Protektor Brytyjskiej Wspólnoty Narodów, zakazał korzystania z tej konstrukcji i została ona rozebrana. Kamienna podstawa została ponownie odkryta i zachowana około 1840 roku, a w 1974 roku na jej miejscu postawiono niedziałającą replikę. Na pobliskiej tablicy umieszczono nazwiska 52 osób, o których wiadomo, że zostały ścięte za pomocą tego urządzenia.