Barnes Wallis Building, Manchester

The Barnes Wallis Building/Wright Robinson Hall to budynek uniwersytecki w centrum Manchesteru. Stanowi on część kampusu dawnego Instytutu Nauki i Technologii Uniwersytetu w Manchesterze, który w 2004 roku połączył się z pobliskim Uniwersytetem Wiktorii w Manchesterze.

Jego niezwykłość polega na tym, że obie części budynku noszą różne nazwy i mają różne przeznaczenie, choć jest to jedna budowla, zaprojektowana przez jednego architekta. Został on zbudowany w latach 1963-66, a jego architektem był W. A. Gibbon z firmy Cruikshank & Seward. Budynek wychodzi na zieloną przestrzeń w centrum kampusu w kierunku budynku Renold, który został zaprojektowany przez tego samego architekta i zbudowany w poprzednim roku. Według Przewodnika Architektonicznego Pevsnera: "Jego skala i forma zostały zaprojektowane tak, aby nawiązywały do wcześniejszego budynku. Budynek jest w całości wykonany z białego betonu. Pionowy lej na dachu ma oświetlać schody".

Niski budynek wychodzący na zieloną przestrzeń w centrum kampusu to Barnes Wallis Building, nazwany tak na cześć pionierskiego konstruktora samolotów Sir Barnesa Wallisa, który otworzył ten budynek w 1967 roku. W budynku tym mieścił się kiedyś główny refektarz kampusu, a do 2004 r. był on także siedzibą Stowarzyszenia Studentów UMIST. Przez kilka lat był wykorzystywany przez połączony Związek Studentów Uniwersytetu w Manchesterze, gdzie mieściła się drukarnia, bar i sklep. Przez dziesięciolecia budynek był centralnym punktem studenckiego życia towarzyskiego. Obecnie jest on w dużej mierze przeznaczony na klastry komputerowe i miejsca pracy studentów, z których korzystają głównie studenci szkół inżynierskich nadal mieszkający na terenie dawnego kampusu UMIST.

Od końca lat 60. do końca lat 80. słynął nie tylko wśród studentów, ale także młodzieży z całego Manchesteru, z sobotnich nocnych potańcówek i środowych imprez techno. Grało tam wiele ważnych zespołów rockowych, takich jak The Who, The Yardbirds, Chuck Berry, Traffic, Jimi Hendrix, Def Leppard, Dr Feelgood i Nazareth. Dzisiejszy bar nosi nazwę Harry's Bar, od nazwiska ówczesnego dyrektora UMIST Harolda Hankinsa.

Nazewnictwo wewnętrznych części budynku przez wiele lat było dobrym wskaźnikiem aktualnej równowagi politycznej w Zrzeszeniu Studentów UMIST. Duża Aula nazywana była niekiedy Aulą Lenina. Lenina, natomiast Mała Aula nosiła nazwę Aula im. Szarańskiego, od nazwiska radzieckiego dysydenta Natana Szarańskiego.

Piętnastopiętrowa część wieżowca nosi nazwę Wright Robinson Hall i jest akademikiem dla studentów.

W styczniu 2021 r. The Guardian umieścił Barnes Wallis Building na liście najbardziej zagrożonych wyburzeniem i rozbudową brytyjskich budynków brutalistycznych. Został on włączony do Brutalnej Północy: Post-War Modernist Architecture in the North of England, fotograficznym studium architektury brutalistycznej autorstwa Simona Phippsa.