Raw Dykes, Leicester

Raw Dykes to rzymski wał ziemny i zabytek wpisany do rejestru zabytków w Leicester. Zabytek składa się z dwóch równoległych wałów oddalonych od siebie o maksymalnie 20 metrów, między którymi biegnie wykopany kanał. Zachował się odcinek o długości 110 metrów, ale pierwotnie wał ziemny miał co najmniej 550 metrów długości.

Oficjalny wpis do wykazu zabytków prowadzonego przez Departament Kultury, Mediów i Sportu stwierdza, że są to pozostałości rzymskiego akweduktu, stwierdzając, że "wąskie wycięcie w środku rowu reprezentowało główny kanał wodny i zostało zaprojektowane w celu zwiększenia przepływu wody poprzez skupienie jej w ograniczonej przestrzeni". W publikacji Rady Miasta Leicester spekulowano, że wał ziemny mógł być raczej kanałem niż źródłem czystej wody, ale stwierdzono, że interpretacja akweduktu jest "zdecydowanie najbardziej prawdopodobną sugestią". Kathleen Kenyon, między innymi, twierdziła, że poziom akweduktu był niższy niż rzymska łaźnia w Leicester, a zatem Raw Dykes było porażką. J.S. Wacher twierdzi jednak, że Rzymianie byli wykwalifikowanymi inżynierami hydraulikami i że możliwe jest, iż pompowali wodę do miasta z akweduktu Raw Dykes. Istnieją dowody na to, że w IV wieku w łaźniach rzymskich w Leicester zastosowali pompę i zbiornik retencyjny.

Wykopaliska przeprowadzone w 1938 roku doprowadziły do znalezienia dwóch rzymskich fragmentów ceramiki z I wieku n.e. co wskazuje, że Raw Dykes został zbudowany w tym czasie lub później. Pierwsza pisemna wzmianka o wale ziemnym pojawia się w księgach gminy Leicester z 1322 roku. Podczas angielskiej wojny domowej żołnierze rojalistyczni używali części wału jako stanowiska artyleryjskiego; pojawia się on także na kilku XVIII- i XIX-wiecznych mapach. Od wczesnego okresu nowożytnego jego długość uległa znacznemu skróceniu w wyniku rozbudowy Leicester. Osoby postronne nie mają dostępu do tego miejsca, ale zbudowano ogrodzenie widokowe prowadzące od Aylestone Road.