Kościół św. Marii, Herne Bay

St Mary's Church, Reculver, został założony w VII wieku jako minster lub klasztor na miejscu rzymskiego fortu w Reculver, który znajdował się wówczas na północno-wschodnim krańcu Kentu w południowo-wschodniej Anglii. W 669 roku król Ecgberht z Kentu przekazał teren fortu kapłanowi o imieniu Bassa, co zapoczątkowało związek z kentyjskimi królami, który doprowadził do pochowania tam króla Eadberht II z Kentu w latach siedemdziesiątych XX wieku oraz do tego, że kościół stał się bardzo bogaty na początku IX wieku. Od początku IX w. do XI w. kościół był traktowany zasadniczo jako własność, a kontrola nad nim przechodziła między królami Mercji, Wessexu i Anglii a arcybiskupami Canterbury. Ataki wikingów mogły doprowadzić do wygaśnięcia wspólnoty religijnej w kościele w IX wieku, choć zapis z początku XI wieku wskazuje, że kościół znajdował się wówczas w rękach dziekana, któremu towarzyszyli mnisi. W czasach Domesday Book, ukończonej w 1086 r. St Mary's pełnił funkcję kościoła parafialnego.

Pierwotna budowla, w której wykorzystano kamień i dachówki pozyskane z rzymskiego fortu, była prosta, składała się tylko z nawy i prezbiterium w kształcie apsyd, a w miejscu, gdzie nawa i prezbiterium się stykały, z każdej północnej i południowej strony kościoła dobudowano małe pomieszczenie, czyli portyk. W średniowieczu kościół był znacznie przebudowywany i rozbudowywany, m.in. w XII wieku dobudowano dwie wieże, a w XV wieku - północną i południową kruchtę prowadzącą do nawy. Rozbudowa ta zbiegła się z długim okresem prosperity osady Reculver: upadek osady doprowadził do rozpadu kościoła, a po nieudanych próbach zapobieżenia erozji przyległego wybrzeża, budynek został prawie całkowicie rozebrany w 1809 roku.

Pozostałości kościoła zostały zachowane dzięki interwencji Trinity House w 1810 r. ponieważ wieże od dawna były ważnym punktem orientacyjnym dla żeglugi: ochrona została osiągnięta dzięki pierwszym skutecznym działaniom mającym na celu zabezpieczenie klifu, na którym stał kościół, przed dalszą erozją. Część materiałów z budowli została wykorzystana w kościele zastępczym, również pod wezwaniem Najświętszej Marii Panny, zbudowanym w Hillborough w tej samej parafii. Znaczna część pozostałych materiałów została wykorzystana do budowy nowego muru portowego w Margate, znanego jako Margate Pier. Inne, ocalałe pozostałości to fragmenty wysokiego, kamiennego krzyża, który kiedyś stał wewnątrz kościoła, oraz dwie kamienne kolumny z potrójnego łuku między nawą a prezbiterium: kolumny stanowiły część pierwotnego kościoła i wciąż były na swoim miejscu, gdy rozpoczęto ich rozbiórkę. Fragmenty krzyża i kolumny są obecnie przechowywane w katedrze w Canterbury i należą do elementów, które sprawiły, że kościół jest opisywany jako przykład anglosaskiej architektury kościelnej i rzeźby.