Stonehenge, Amesbury

Stonehenge Avenue to starożytna aleja na równinie Salisbury, w hrabstwie Wiltshire, w Anglii. Stanowi część wpisanego na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO kompleksu Stonehenge, Avebury and Associated Sites. Odkryta w XVIII wieku, mierzy prawie 3 kilometry i łączy Stonehenge z rzeką Avon. Został zbudowany w okresie Stonehenge 3, czyli od 2600 do 1700 r. p.n.e.

Wzdłuż części swojej długości Aleja jest ustawiona w jednej linii ze wschodem słońca w dniu przesilenia letniego, co sugeruje, że był to czas jej najczęstszego użytkowania. W 2013 roku zamknięto odcinek drogi A344, który przecinał Aleję w pobliżu Stonehenge. Po usunięciu nawierzchni jezdni okazało się, że choć brzegi Alei zostały odcięte, wypełnione rowy pozostały, co potwierdza, że Aleja biegła dalej, aż do kamiennego kręgu.

Na końcu Alei odkryto w 2009 r. pierścień dołów, określanych jako Bluestonehenge. Nie znaleziono żadnych monolitów, a odłamki kamienne, które uznano za pochodzące z kamienia niebieskiego, okazały się później nie mieć żadnego związku z kamieniami niebieskimi ze Stonehenge.

Pod Aleją znajdują się naturalne żłobienia z epoki lodowcowej, zwane pasami peryglacjalnymi. Mike Parker Pearson z Projektu Stonehenge Riverside uważa, że Aleja została zainspirowana i zbudowana na istniejącej naturalnej formacji równoległych żłobin, które miały istotne znaczenie astronomiczne. Obecność grzbietów i wąwozów, które pokrywały się z kierunkami przesilenia, mogła być czczona, co skłoniło neolitycznych ludzi do późniejszej budowy Stonehenge w tym właśnie miejscu.

Aleja, wraz z samym Stonehenge, jest zabytkiem wpisanym na listę zabytków, po raz pierwszy wyznaczonym w ustawie z 1882 r. która była najwcześniejszym aktem prawnym chroniącym brytyjskie stanowiska archeologiczne.