Hatfield Peverel Priory, Hatfield Peverel

Hatfield Peverel Priory było benedyktyńskim przeoratem w Essex, Anglia, założonym jako świeckie kolegium przed 1087 i przekształconym w przeorat jako cela St Albans przez Williama Peverel ante 1100. Znajduje się on w rejestrze parków i ogrodów o szczególnym znaczeniu historycznym w Anglii i jest położony po południowej stronie wsi Hatfield Peverel, około 5 mil na północny wschód od Chelmsford. W momencie kasaty klasztorów na terenie posiadłości dominowała konstrukcja szkieletowa.

Według tradycji przeorat został założony przez saksońską Ingelricę, żonę Ranulpha Peverela i podobno kochankę Wilhelma Zdobywcy, w celu odpokutowania za jej grzechy. Kościół parafialny, St Andrew's, jest zachowanym fragmentem nawy normańskiego kościoła przeoratu.

Posiadłość została nabyta przez rodzinę Wrightów, gdy John Wright, fabrykant powozów, po raz pierwszy sprowadził swoją rodzinę do Essex w 1764 roku. Obecny dom, w parku zaprojektowanym przez Richarda Woodsa w 1765 roku i zbudowanym w 1769 roku, stoi na wzniesieniu z widokiem na dolinę Chelmer. Posiadłość przeszła na syna Wrighta, Johna Wrighta II, który zmarł w 1796 roku nie doczekawszy się potomstwa. Następnie majątek przeszedł pod zarząd jego bratanka Petera Luarda, który zgodnie z testamentem przyjął nazwisko i broń Wrighta. Peter Wright, starszy brat Williama Wrighta Luarda z The Lodge, Witham, zajmował i znacznie rozbudował posiadłość. John Wright V, mając problemy finansowe, w 1912 roku przekazał posiadłość Philipowi Charlesowi Tennantowi, siódmemu synowi Roberta Tennanta z Chapel House w parafii Conistone, Yorkshire, posła do parlamentu z Leeds w latach 1874-1880. Tennant ostatecznie nabył Hatfield Priory w 1928 roku, po śmierci wdowy po Johnie Wright V. W 1935 roku, rok przed swoją śmiercią, Tennant sprzedał go Misji Marianhill, katolickiemu bractwu świeckiemu, które uczyniło z niego swoją europejską siedzibę aż do zamknięcia w 1972 roku, kiedy to nieruchomość, obecnie z opuszczonym terenem, została zakupiona jako spekulacja przez Dolpha Claydona, dewelopera, który szybko sprzedał ją Derekowi Marriottowi, który używał jej jako szkoły, zamkniętej w 1979 roku. W 2000 roku posiadłość stała się własnością Adriana i Fiony Cowellów, którzy przeprowadzili znaczną renowację domu i terenu.