Loughwood Meeting House, Axminster

Loughwood Meeting House to zabytkowa kaplica baptystów, położona 1 milę na południe od wsi Dalwood, w Devon w Anglii. Dom spotkań istniał w tym miejscu w 1653 roku, choć obecny budynek może pochodzić z końca XVII lub początku XVIII wieku. Jest to jeden z najwcześniejszych zachowanych domów spotkań baptystów. Od 1969 roku jest własnością National Trust. English Heritage uznało go za budynek zabytkowy klasy II*.

Dom spotkań został założony przez baptystów z Kilmington, Devon, wioski oddalonej o 1 milę na południowy wschód. Przed uchwaleniem Aktu tolerancji w 1689 r. dom spotkań był nielegalny, ale dzięki swojemu położeniu mógł służyć jako schronienie. Został wbudowany w zbocze wzgórza, otoczone wówczas lasem i dostępne tylko wąskimi ścieżkami. Co więcej, znajdował się na odosobnionym skraju hrabstwa Dorset, jako że parafia Dalwood należała do Dorset do 1842 roku. Z zewnątrz przypominał domek robotnika rolnego, nie licząc otaczających go nagrobków. Do dziś dwa razy w roku odbywają się w nim nabożeństwa organizowane przez zbór pobliskiego Kościoła Baptystów w Kilmington.

Budynek jest murowany z kamienia z przyporami i dachem krytym strzechą. Wnętrze pochodzi z połowy XVIII do początku XIX wieku. Wnętrze ma charakter domu kaznodziejskiego z wysoką amboną pośrodku frontu. Po lewej stronie znajdują się ławki skrzynkowe ustawione pod kątem prostym do ściany, po prawej - ławki kwadratowe, a pozostałe są ustawione równolegle do ściany. Muzycy siedzieli w przednich ławkach galerii, gdzie mieli swoje pulpity muzyczne. Wycięcie w podłodze służyło jako podnóżek dla skrzypiec basowych. Dwa małe pomieszczenia na tyłach domu spotkań służyły do gotowania południowego posiłku, gdy zbór spotykał się w niedziele na cały dzień. Na zewnątrz znajduje się cmentarz, na którym pierwszy pochówek odbył się w 1659 r. W rogu cmentarza jest stajnia dla koni tych członków, którzy przybyli z daleka. Znajdował się tam również basen do chrztu.

Najwcześniejsze zapisy pochodzą z 1653 r. ale kościół istniał już od jakiegoś czasu. Dwaj najwcześniejsi członkowie to John Vernon i William Allen, którzy byli częścią zwycięskich sił parlamentarnych pod dowództwem generała Fairfaxa w angielskiej wojnie domowej w 1645 roku. Inni pierwsi członkowie uciekli z Francji, w większości byli hugenotami, a ponieważ ich nazwiska były trudne do wymówienia, nazywano je "francuskimi". To nazwisko jest nadal często spotykane wśród członków kościoła i w okolicy.