Mansion House, Doncaster

Doncaster Mansion House to zabytkowy budynek klasy I w Doncaster, w hrabstwie South Yorkshire, w Anglii. Właścicielem i zarządcą budynku jest Doncaster Council, a obiekt jest wykorzystywany do pełnienia funkcji publicznych i prywatnych, w tym wycieczek, popołudniowych herbatek, ślubów i oficjalnych przyjęć.

Mansion House stoi na miejscu klasztoru karmelitów, który został założony w Doncaster w 1350 r. i pozostał aż do jego rozwiązania 13 listopada 1538 r. po czym budynki zostały zniszczone. W XVIII wieku, położenie Doncaster przy Great North Road przyniosło miastu bogactwo. Korporacja miejska była często wzywana do organizowania imprez, początkowo w domu burmistrza lub w gospodach Angel i Three Cranes. W 1719 r. wydzierżawiono dom przy High Street, w którym odbywały się biesiady, ale około 1727 r. umowa ta wygasła. W 1738 r. kupili teren przy High Street z zamiarem zbudowania stałej siedziby dla biesiadników, ale przez kilka lat nie prowadzono żadnych prac budowlanych. W 1746 roku James Paine został mianowany architektem. Mimo młodego wieku, Paine pracował już wcześniej przy budowie Nostell Priory i zaprojektował Heath House, oba w pobliżu Wakefield.

Mansion Houses były już wcześniej zbudowane w Newcastle upon Tyne, Yorku i Londynie. Podczas gdy tamte budynki zawierały zarówno oficjalne sale bankietowe, jak i pomieszczenia mieszkalne dla burmistrza, budynek w Doncaster różnił się tym, że był przeznaczony wyłącznie do celów rozrywkowych, chociaż niektórzy późniejsi burmistrzowie wykorzystywali przestrzeń w budynku jako mieszkanie.

Paine zaplanował budowę budynku według ustalonych już wzorów Assembly Rooms. Budowę ukończono w 1748 roku i oficjalnie otwarto w 1749 roku, a jej koszt wyniósł 8000 funtów. Paine natychmiast otrzymał propozycję dalszych prac w okolicy, zaczynając od przebudowy Cusworth Hall. W 1751 roku opublikował swój projekt Mansion House. Projekt ten przedstawiał budynek otoczony przez dwie inne budowle, oznaczone jako domy dla urzędnika miejskiego i rejestratora, ale nie były one częścią zlecenia i nie zostały zbudowane.

William Lindley rozbudował budynek w latach 1801-1806, dodając kondygnację strychową, tylną salę bankietową i tylny podest.