Papplewick Pumping Station

Stacja pomp Papplewick, położona na otwartym terenie rolniczym około 3 mile drogi od wsi Papplewick w Nottinghamshire, została zbudowana przez Wydział Wodny Korporacji Nottingham w latach 1881-1884 w celu pompowania wody z piaskowca Bunter, aby zapewnić wodę pitną dla miasta Nottingham w Anglii. Dwa silniki belkowe, zasilane parą z sześciu kotłów Lancashire, mieściły się w budynkach w stylu gotyckiego renesansu. Z wyjątkiem zmian w rusztach kotłów, urządzenia pozostały w oryginalnej formie aż do wycofania stacji z eksploatacji w 1969 roku, kiedy to zastąpiono je czterema elektrycznymi pompami głębinowymi.

W 1974 roku utworzono fundusz powierniczy, którego celem było zachowanie tego miejsca jako statycznego muzeum, ale wkrótce plany rozszerzyły się o renowację i regularną eksploatację parowozów. W 1975 roku uruchomiono jeden z silników belkowych, używając jedynego kotła, który miał wówczas certyfikat bezpieczeństwa. Od tego czasu druga lokomotywa została wyremontowana, a obie są parowane kilka razy w roku. W 1991 r. wybudowano nowe obiekty dla zwiedzających, a w 2005 r. po przyznaniu dotacji w wysokości 1,6 mln GBP z Heritage Lottery Fund, zakończono gruntowną renowację obiektów. Oprócz parowozów belkowych na terenie ośrodka znajduje się kilka innych maszyn, które są również prezentowane podczas dni parowych.