Northernhay Gardens, Exeter

Northernhay Gardens znajdują się w Exeter, Devon, Anglia, po północnej stronie zamku Rougemont. Są one najstarszą otwartą przestrzenią publiczną w Anglii, założoną w 1612 roku jako miejsce spacerów dla mieszkańców Exeter. Ogrody są wpisane do Krajowego Rejestru Zabytkowych Parków i Ogrodów i są utrzymywane przez Radę Miasta Exeter.

W czasach rzymskich na tym terenie wydobywano kamień na mury miejskie. W skład ogrodów wchodzi odcinek muru rzymskiego i jedyny zachowany w Anglii fragment saskiego muru miejskiego. Tworzą one kształt półksiężyca ograniczonego od północy przez West of England Main Line i stację kolejową Exeter Central, a od południa przez zamek i Ogrody Rougemont. Ich wschodnie wejście znajduje się na czele Northernhay Place, a ogrody otwierają się na zachód do Northernhay Gate.

Wczesny park został zniszczony w czasie wojny domowej w 1642 r. kiedy to poza murami wykopano wielkie rowy obronne dla obrony miasta. Wkrótce po Restauracji, w 1664 roku, miasto przystąpiło do odbudowy parku, sadząc setki młodych wiązów i układając żwirowe ścieżki. Od tego czasu istnieje tradycja utrzymywania parku jako ważnego obiektu miejskiego.

W 1860 r. ogrody przeszły gruntowną przebudowę, a w latach 1860-1895 ustawiono w nich ważną grupę pomników poświęconych najważniejszym postaciom wiktoriańskiej historii miasta. Deer Stalker autorstwa E. B. Stephensa jest znaczącym dziełem sztuki wiktoriańskiej, które zostało wystawione w Akademii Królewskiej w 1876 roku. Stephens wyrzeźbił również w ogrodach posągi Johna Dinhama, który był lokalnym filantropem, oraz sir Thomasa Dyke'a Aclanda, 10. baroneta.

W XVII i XVIII w. ogrody Northernhay były czule znane pod znaną nazwą "Norney".

Statua konserwatywnego polityka Stafforda Northcote'a jest autorstwa Josepha Boehma. Pomnik Ochotników, zaprojektowany przez S. K. Greenslade'a, upamiętnia powstanie 1 Pułku Strzelców Ochotniczych w 1852 r. a pomnik Exeter War Memorial, wykonany przez miejscowego rzeźbiarza Johna Angela, powstał w 1923 r. W ogrodach znajduje się także estrada.

W połowie lat 1900-tych XX wieku dojrzała aleja wiązów otaczająca centralny trakt spacerowy uległa holenderskiej chorobie wiązów i została wycięta. Kolejne nasadzenia miały na celu zapewnienie całorocznego koloru i zainteresowania. Z ogrodów roztacza się widok na dużą część miasta, a przez cały rok odbywają się tam imprezy.