Kościół św. Idziego, Durham

Kościół St. Giles to zabytkowy kościół parafialny klasy I, położony w Gilesgate, w Durham, w Anglii.

Kościół został zbudowany jako kaplica szpitalna szpitala św. Idziego i poświęcony w dniu św. Barbary, w czerwcu 1112 r. przez biskupa Flambarda ku "czci Boga i św. Idziego". Kościół został uwikłany w spór o biskupstwo Durham w 1140 r. po uzurpacji diecezji przez Williama Cumina, kanclerza króla Szkocji Dawida I. William of St. Barbara, prawowicie wybrany biskup, został zmuszony do wycofania się do kościoła i ufortyfikowania go po tym, jak jego nieudane wejście do Durham zostało odbite przez ludzi Kumina. W odpowiedzi ludzie Kumina zniszczyli szpital, który później został ponownie założony w pobliskim Kepier.

Biskup Puiset rozbudował później kościół, aby odzwierciedlić jego rolę w centrum rozrastającej się parafii, i uważa się, że obecna chrzcielnica pochodzi właśnie z tego czasu. Kościół został przekazany szpitalowi w Kepier, który pełnił funkcję rektora, otrzymując dziesięcinę oraz advowson, mianując kapelana parafialnego, który służył potrzebom parafii.

W kościele pochowany jest John Heath, elżbietański właściciel posiadłości Kepier, Gilesgate i Old Durham.

Parafia St Giles została podzielona w 1852 r. wraz z utworzeniem nowej parafii Belmont, obsługiwanej z kościoła St Mary Magdalene, Belmont i obejmującej Belmont, Gilesgate Moor i New Durham.

Kościół St Giles zachował część oryginalnej budowli Flambarda i większość dodatków Puiseta. W 1828 r. przeprowadzono drobną renowację i wstawiono trzy duże okna w ścianie południowej. W latach 1873-1876 kościół został odrestaurowany i rozbudowany, ponieważ parafia wciąż się rozrastała.

Od lata 2008 roku wikariuszem w St Giles jest ks. kanonik dr Alan B. Bartlett.