Church of St Dunstan

St Dunstan's, Mayfield w Mayfield, East Sussex został założony w 960 r. przez św. Dunstana, który był wówczas arcybiskupem Canterbury. Dunstana, który był wówczas arcybiskupem Canterbury. Według doniesień, pierwotnie był to kościół zrębowy, który przetrwał do czasu zastąpienia go w XII wieku przez Normanów konstrukcją z kamienia. W 1389 r. kościół ten został praktycznie zniszczony przez pożar. Do dziś przetrwała jedynie wieża, okno lancetowe w ścianie zachodniej i podstawa nawy północnej. Do czasu odbudowy kościoła w latach 1410-1420 miejscowa kongregacja korzystała prawdopodobnie z prywatnej kaplicy w pobliskim Pałacu Arcybiskupim.

Dalsze prace przeprowadzono za panowania Henryka VIII: podniesiono dach nawy i dodano klerestorium. W 1657 r. Thomas Punnett zainstalował zegar.

W kruchcie południowej profilowane wsporniki podtrzymują czterodzielne sklepienie żebrowe. Schody z poręczami umożliwiają dostęp do znajdującej się powyżej Sali Parweniuszów. Służyła ona jako oratorium dla księdza zakonnego lub dla zakrystiana. W XIX wieku służyła jako szatnia dla szkoły dla dziewcząt działającej w kościele.

W nawie głównej znajdują się cztery płyty nagrobne z żelaza z Sussex. Najlepiej zachowana należy do Thomasa Sandsa, bednarza winiarskiego z Londynu. Chrzcielnica pochodzi z 1666 r. Na ośmiokątnej misie wyryte są inicjały ówczesnego wikariusza, Roberta Pecka. XVII-wieczna ambona jest ozdobiona jakobińskimi rzeźbami w formie pasów.

Wiele stalli chórowych pochodzi z XVI wieku, ale na początku XX wieku niektóre z nich zostały naprawione przez Szkołę Snycerską Mayfield. Szkoła ta wykonała również parawan w kaplicy Matki Bożej, który jest doskonałym przykładem snycerki płóciennej. W 2016 r. stalle chóru zostały zastąpione nowymi ruchomymi stallami z drewna dębowego, a w tym samym czasie zmieniono porządek we wschodniej części kościoła.

W prostopadłym oknie wschodnim znajduje się szkło monachijskie podarowane przez rodzinę Treherne w 1869 roku. W 1894 r. wymieniono stary reredos wyrzeźbiony przez Waltera Gale'a, wiejskiego nauczyciela z 1750 r.

Papieżowi podobno podobało się to okno od strony wschodniej, ponieważ stanowiło dla niego bramę między kulturą wschodnią i zachodnią.

W latach 70. pęknięcia w ścianach wieży sprawiły, że nie można było bić we wszystkie dzwony jednocześnie. Dopiero po czternastu latach udało się odrestaurować wieżę, co kosztowało 140 000 funtów. Dzwony zostały ponownie nastrojone w odlewni dzwonów w Whitechapel. Najstarszy dzwon został ufundowany przez Thomasa Gilesa w 1602 roku, a wśród innych fundatorów byli Brian Eldredge, Richard Phelps, John Waylett i John Taylor.

Wiele pomników w kościele należy do rodzin Baker i Kirby. Były to miejscowe rodziny hutników żelaza. Georgina Weldon jest pochowana w grobowcu rodziny Dalrymple.