Julliberrie's Grave

Julliberrie's Grave, znany także jako The Giant's Grave lub The Grave, to niekomorowany kurhan długi położony w pobliżu wsi Chilham w południowo-wschodniej Anglii, w hrabstwie Kent. Zbudowany prawdopodobnie w czwartym tysiącleciu p.n.e. w okresie wczesnego neolitu w Wielkiej Brytanii, dziś zachował się jedynie w stanie ruiny.

Archeolodzy ustalili, że zabytek ten został zbudowany przez społeczności pasterskie wkrótce po wprowadzeniu rolnictwa do Wielkiej Brytanii z Europy kontynentalnej. Choć stanowi część architektonicznej tradycji budowy długich kurhanów, która była szeroko rozpowszechniona w całej neolitycznej Europie, Grób Julliberriego należy do lokalnego, regionalnego wariantu kurhanów powstałych w pobliżu rzeki Stour. Leży on po wschodniej stronie rzeki, obok kurhanu Shrub's Wood Long Barrow, podczas gdy trzeci znany przykład z tej grupy kurhanów, Jacket's Field Long Barrow, znajduje się po stronie zachodniej.

Grób Julliberriego ma 44 metry długości, 2 metry wysokości, a w najszerszym miejscu 15 metrów. Pierwotnie był większy, ale jego północny koniec został zniszczony. W przeciwieństwie do wielu innych długich kurhanów, nie znaleziono tu żadnych dowodów na istnienie szczątków ludzkich z wczesnego neolitu; możliwe, że budowniczowie nigdy nie umieścili w nim szczątków ludzkich lub że pochówki takie znajdowały się w północnym końcu kurhanu. W centrum zabytku znaleziono połamany toporek z polerowanego kamienia, który zdaniem archeologów został tam prawdopodobnie umieszczony w ramach rytualnego aktu depozycji. Prostokątny dół wykopano po zachodniej stronie kurhanu krótko po jego ukończeniu, prawdopodobnie zawierał on rytualny depozyt materiału organicznego, po czym został ponownie zasypany.

W epoce żelaza w rowie okalającym kurhan urządzono palenisko, a w okresie romańsko-brytyjskim na jego obrzeżach zakopano szczątki ludzkie i skarbiec monet. Przez kolejne tysiąclecia wokół tego miejsca narastał lokalny folklor, łączący je z pochówkiem olbrzyma lub armii i jej koni. Ruiny zainteresowały antykwariuszy w XVII wieku, ale w XVIII wieku zostały poważnie uszkodzone przez wydobycie kredy. W XVIII i XIX wieku antykwariusze co najmniej dwukrotnie kopali w kurhanie, a w latach 30. XX wieku przeprowadzono ostrożne wykopaliska archeologiczne. W latach 30. XX w. przeprowadzono ostrożne wykopaliska archeologiczne. Kurhan jest wpisany na listę zabytków i jest dostępny dla zwiedzających przez cały rok.