Loughton Camp, Loughton

Loughton Camp to fort wzgórzowy z epoki żelaza znajdujący się w Epping Forest, jedną milę na północny zachód od miasta Loughton.

Obozowe wały ziemne zajmują powierzchnię około 10 akrów i są dziś widoczne jako niski wał i rów otaczający główny obóz. Brzegi najprawdopodobniej stanowiły kiedyś pojedynczy, wysoki wał, służący do obrony, a wygląd rowu sugeruje, że był on kiedyś bardzo szeroki i miejscami głęboki.

Obóz leży na jednym z najwyższych punktów w okolicy, na grzbiecie wysokiego terenu, który prawdopodobnie miał kiedyś znaczenie strategiczne. Przypuszcza się, że obóz był używany przez Trinovantes do obrony przed Catuvellauni. Jego wysokość sugeruje, że obóz mógł być kiedyś punktem obserwacyjnym. Mógł jednak być po prostu wykorzystywany jako fortyfikacja do ochrony bydła. W pobliżu znaleziono kamień młyński do mielenia zboża z epoki żelaza. Lokalna legenda głosi, że z obozu korzystała Boudica i że Ambresbury Banks było miejscem jej klęski w AD61, jednak nie ma na to żadnych dowodów.

Południowo-zachodni skraj obozu opada ostro w kierunku obszaru znanego jako Piwnica Kate. Na mapie z początku XIX w. zaznaczono tu kryjówkę Dicka Turpina Epping Forest znajduje się wiele podobnych miejsc.

Obóz został "odkryty" przez Benjamina Harrisa Cowpera w 1872 roku. Pierwsze prace archeologiczne zostały przeprowadzone przez generała Pitt-Riversa w 1881 roku. W 1882 roku Essex Field Club przeprowadził dalsze prace wykopaliskowe na brzegach.

Roger Nolan w swojej książce Julius Caesar's Invasion of Britain twierdzi, że nie ma wątpliwości, iż Loughton Camp był trzecim obozem marszowym użytym przez Cezara podczas inwazji w 54 r. p.n.e. w drodze z Kent do pokonania plemion brytyjskich pod Wheathampstead. Teren w Loughton nigdy nie został poddany kompleksowym wykopaliskom, co może być dowodem na to, że tak właśnie było.

Podobny obóz Ambresbury Banks znajduje się bliżej miasta Epping. Oba są wpisane do rejestru zabytków starożytnych i jako takie mogą być zwiedzane tylko pieszo.