Muirfield, Gullane

Muirfield to prywatne pole golfowe, które jest siedzibą The Honourable Company of Edinburgh Golfers. Położone w Gullane, East Lothian, w Szkocji, z widokiem na zatokę Forth, Muirfield jest jednym z pól golfowych wykorzystywanych rotacyjnie do organizacji The Open Championship.

Muirfield gościło The Open Championship szesnaście razy, ostatnio w 2013 roku, kiedy to Phil Mickelson podniósł trofeum. Wśród innych zwycięzców z Muirfield w przeszłości byli: Ernie Els, Nick Faldo, Tom Watson, Lee Trevino, Jack Nicklaus, Gary Player, Henry Cotton, Alf Perry, Walter Hagen, Harry Vardon i Harold Hilton. Muirfield było także gospodarzem Mistrzostw Amatorów, Pucharu Rydera w 1973 roku, Pucharu Walkera w 1959 i 1979 roku, Pucharu Curtisa w 1952 i 1984 roku oraz wielu innych ważnych turniejów.

Muirfield ma nietypowy układ jak na pole typu links. Większość pól typu links biegnie wzdłuż wybrzeża, a następnie z powrotem, tworząc dwa zestawy dziewięciu dołków, z których każdy skierowany jest mniej więcej w tym samym kierunku. Muirfield było jednak jednym z pierwszych pól, które odeszło od tego układu i jest ułożone jako dwie pętle dziewięciu dołków, jedna zgodnie z ruchem wskazówek zegara, druga przeciwnie do ruchu wskazówek zegara. Oznacza to, że zakładając, iż kierunek wiatru pozostaje taki sam przez całą rundę, praktycznie każdy dołek na polu ma inny pozorny kierunek wiatru z tee. Na każdym etapie nie więcej niż trzy kolejne dołki mają ten sam kierunek.

Jack Nicklaus zdobył trzy tytuły mistrza Open, pierwszy w Muirfield w 1966 roku, co było pierwszym z jego trzech wielkich sukcesów w karierze. Nicklaus określił Muirfield jako "najlepsze pole golfowe w Wielkiej Brytanii". Później stworzył mistrzowskie pole golfowe i społeczność w Dublinie, Ohio, na przedmieściach na północ od rodzinnego Columbus. Pole to, otwarte w 1974 roku, Nicklaus nazwał Muirfield Village. Od 1976 roku jest ono gospodarzem jego Memorial Tournament, najważniejszego turnieju inwitacyjnego w PGA Tour.

Muirfield powstrzymało dwie powojenne próby zdobycia Wielkiego Szlema, uniemożliwiając wygranie trzeciego turnieju w roku zwycięzcom dwóch pierwszych, Masters i U.S. Open. W 1972 roku Nicklaus o jedno uderzenie wyprzedził Trevino, a w 2002 roku Tiger Woods w trzeciej rundzie zmagał się z porywistym wiatrem i deszczem i uzyskał 81 punktów. W niedzielę odbił się od dna, uzyskując 65 punktów i kończąc na parzystym poziomie, sześć uderzeń poza playoffem i zajmując 28. miejsce.