New Theatre, Oksford

New Theatre Oxford jest głównym teatrem komercyjnym w Oxfordzie, w Anglii. Mieści 1785 widzów, znajduje się na George Street, w centrum miasta. Organizuje wiele różnych przedstawień, w tym teatr muzyczny, komedie stand-up i koncerty.

Pierwszy "Nowy Teatr" w tym miejscu został otwarty w 1836 roku i prezentował przedstawienia music-hallowe. W 1886 r. zastąpiono go nowym budynkiem, w którym mieściło się Towarzystwo Dramatyczne Uniwersytetu Oksfordzkiego. Teatr został uszkodzony przez pożar w 1892 roku i powiększony w 1908 roku. Od tego czasu był nieprzerwanie pod zarządem rodziny Dorrill aż do 1972 roku.

Obecny budynek pochodzi z 1933 r. i został zaprojektowany przez firmę Milburn Brothers, a wnętrze w stylu art deco wykonała firma T.P. Bennet and Sons. Początkowo kolorystyka była utrzymana w odcieniach głębokiego brązu ze złoconymi fryzami, ale w późniejszych latach wprowadzono wielobarwną kolorystykę, która nie odzwierciedlała pierwotnego projektu.

Na rogu George Street teatr istnieje od prawie 170 lat. Pierwszy teatr, zbudowany w 1836 roku, znany był powszechnie jako "Vic", a później jako "Theatre Royale" od nazwy zespołu, który w nim występował. Dzierżawca teatru, któremu zabroniono wystawiania sztuk teatralnych w czasie trwania zajęć uniwersyteckich, uciekał się do prezentowania "koncertów" lub imprez w salach koncertowych.

Za namową mieszkańców miasta i miasta powstała spółka, której celem było zebranie pieniędzy na teatr, z którego mogliby korzystać zarówno gracze uniwersyteccy i miejscy, jak i profesjonaliści. W lutym 1886 roku Oxford University Dramatic Society otworzyło drugi Nowy Teatr wystawiając "Dwunastą noc". Zaprojektowany przez H.G.W. Drinkwatera drugi Teatr Nowy, mieszczący 1000 widzów, został uszkodzony przez pożar w 1892 roku i przebudowany w 1908 roku, kiedy to zwiększono liczbę miejsc do 1200.

Charles Dorrill rozpoczął pracę w kasie po otwarciu pierwszego Nowego Teatru w 1886 roku. Został asystentem kierownika, a następnie, w 1908 roku, został kierownikiem, kiedy rodzina Dorrillów przejęła teatr. Dorrillowie prowadzili teatr jako firmę rodzinną przez kolejne sześćdziesiąt cztery lata. Charles Dorrill zmarł nagle w 1912 roku, a jego syn Stanley, który pracował w Blackwells, oksfordzkiej księgarni, został poproszony o przejęcie kierownictwa w wieku 18 lat. W ciągu 47 lat kierowania teatrem doprowadził do przebudowy teatru, jaką znamy dzisiaj. W 1933 roku Stanley Dorrill był zdecydowany zbudować "najbardziej luksusowy i komfortowy dom rozrywki w Anglii" i zlecił budowę nowego budynku znanym architektom teatralnym Williamowi i T.R. Milburnowi z Sunderlandu. Przy projektowaniu wnętrz w stylu art déco Milburnowie współpracowali z firmą T.P. Bennett and Sons. Rozległy dorobek teatralny Milburnów obejmował Sunderland Empire i londyński Dominion Theatre.

Trzeci New Theatre został ponownie otwarty w lutym 1934 roku z uroczystym przemówieniem panny Tawney, a dzięki wspaniałej obrotowej scenie i zwiększonej do 2000 pojemności przyciągał wszystkich wielkich aktorów dramatycznych, śpiewaków i muzyków popularnych i operowych, konferansjerów i idoli wieczorów panieńskich. Podczas II wojny światowej pół miliona żołnierzy korzystało z darmowej rozrywki w New Theatre, za co Stanley Dorrill otrzymał odznaczenie MBE. Teatr publikował cotygodniowy ośmiostronicowy program, w którym reklamowano wszystkie występy, a który był drukowany w lokalnej drukarni Alden's Press.

Słynne coroczne pantomimy Teatru Nowego przyciągały wiele gwiazd i stały się oksfordzkim rytuałem rodzinnym na Boże Narodzenie. W sezonie 1963/4 Yana wystąpiła w Kopciuszku razem z Desem O'Connorem jako Buttons, Dannym La Rue i Alanem Hayesem jako Brzydkie Siostry, Ericą Yorke jako Książę Czaruś, a także Jackiem Douglasem, Georgem Arnettem i Wendy Cameron. W następnym roku, 1964/5, Billy Fury wystąpił w roli Aladyna, występując ze swoim zespołem The Gamblers, u boku Raya Fella i Laurie Lupino Lane. Freddie Garrity zagrał Wishee Washee naprzeciwko Lulu jako Aladyna w 1976 roku, a w latach 80. powrócił, by zagrać Jacka w Jack and The Beanstalk z Anne Charleston, Alvinem Stardustem i Lynsey de Paul. Peter Noone z zespołu Herman's Hermits występował w pantomimie w Nowym Teatrze na początku lat 70. wraz z Peterem Glaze'em w roli Dame. W 1978 r. na scenie pantomimy przy George Street pojawił się Norman Collier.

W 1955 roku Stanley Dorrill został dyrektorem naczelnym, a jego syn, John Dorrill, przejął codzienne zarządzanie teatrem po odbyciu praktyki w londyńskim West Endzie. John ożenił się z Ericą Yorke, która występowała jako główny chłopiec w wielu świątecznych pantomimach Nowego Teatru.

W połowie lat sześćdziesiątych, wraz ze wzrostem popularności telewizji, prowadzenie dużych teatrów stawało się coraz trudniejsze, a ponieważ w ofercie było niewiele dobrych przedstawień, Nowy zaczął borykać się z problemami. W 1965 roku John Dorrill przejął po ojcu stanowisko dyrektora zarządzającego i zaplanował przebudowę obiektu na sklepy i biura oraz dwa mniejsze teatry, ale Rada Miasta Oksfordu odrzuciła ten pomysł.

W późniejszych latach produkcje musicali i sztuk teatralnych uzupełniano koncertami muzyki pop i rocka. W końcu, w 1972 roku, grupa prowincjonalnej sieci teatralnej Howard and Wyndham's przejęła teatr, kończąc tym samym erę własności rodziny Dorrill.

W 1977 roku Apollo Leisure przejęło dzierżawę teatru i zmieniło jego nazwę na Apollo. W 1999 roku Apollo Leisure zostało wykupione przez SFX, a następnie w 2001 roku przez Clear Channel Entertainment. Po remoncie w 2003 roku teatr powrócił do swojej pierwotnej nazwy New Theatre, a dwa lata później oddział teatralny Clear Channel Entertainment przekształcił się w Live Nation. W 2009 roku teatr został kupiony przez Ambassador Theatre Group.