Kilconquhar Loch

Kilconquhar Loch to szkockie jezioro słodkowodne.

To niewielkie, płytkie jezioro jest obszarem specjalnego zainteresowania naukowego i znajduje się obok miejscowości o tej samej nazwie we wschodniej części Fife, w odległości mili na północ od nadmorskiej wioski Elie.

Wydaje się, że jezioro powstało stosunkowo niedawno - najwcześniejsza wzmianka o nim pochodzi z 1599 r. i mówi o "the gret loch callit of auld the Reidmyre", a w 1654 r. w Atlas Novus Blaeu'a określono je jako Keanwchar Loch. Próbki z dna jeziora potwierdzają, że było to torfowisko, istnieją też dowody archeologiczne i lokalna tradycja, że wydobywano z niego paliwo. Mówi się, że odpływ na zachód do Cocklemill Burn został zablokowany przez piasek w 1624 lub 1625 roku, ale na południowym wschodzie jest on odprowadzany przez w dużej mierze podziemny Loch Run do portu Elie, a na wschodzie do Inverie Burn.

Ma kształt zbliżony do zaokrąglonego kwadratu, a jego niezwykłość polega na tym, że nie ma widocznego dopływu, ale nie jest w stanie stagnacji. Jest przedmiotem badań prowadzonych przez Uniwersytet St. Andrews. Uważa się, że podziemne źródło zasila jezioro, utrzymując poziom świeżości wystarczający do zrównoważenia jego stagnacji.

W dawnych czasach odnotowywano w nim duże szczupaki i węgorze, choć obecnie nie można już tego zweryfikować, ponieważ ze względu na status obszaru specjalnej ochrony ptaków nie można tam łowić ryb.

Duża liczba zimujących dzikich ptaków wykorzystuje jezioro Kilconquhar Loch jako grzędę.

Została wykreślona podczas badań batymetrycznych słodkowodnych jezior Szkocji, prowadzonych pod kierunkiem Sir Johna Murraya i Laurence'a Pullara w latach 1897-1909.