Caldey Priory, Caldey Island

Caldey Priory to wpisane na listę zabytków klasy I klasztor na wyspie Caldey u wybrzeży Pembrokeshire w Walii, około 300 metrów na południe od współczesnego opactwa Caldey. Sir Robert fitz Martin otrzymał wyspę w 1113 roku, a jego matka Geva założyła klasztor jako dom córki tirondeńskiego opactwa St. Dogmatów w XII w. Prawdopodobnie został on zbudowany na miejscu istniejącego wcześniej klasztoru celtyckich chrześcijan i przetrwał do kasaty klasztorów w 1539 r. chociaż liczba mnichów w nim mieszkających wahała się od jednego pod koniec XII w. przez czterech w 1402 r. do sześciu w 1504 r. W XVI w. po sekularyzacji klasztoru, budynki zostały znacznie zmodernizowane, ale nie ma dowodów na to, że były użytkowane przez którąkolwiek z ówczesnych rodzin właścicieli. Kilka wieków później służyły jako zabudowania gospodarcze, skupione wokół kościoła klasztornego. Około 1800 r. stały się one zabudowaniami gospodarczymi nowego domu wybudowanego dla Thomasa Kynastona, właściciela wyspy od 1798 r. Renowację budynków rozpoczęto prawdopodobnie już w połowie lat 90. XIX w. ale po zakupie klasztoru w 1897 r. rozpoczął ją proboszcz W. D. Bushell. W 1906 roku sprzedał posiadłość wspólnocie benedyktynów anglikańskich, która wybudowała obecne opactwo, ale do swojej śmierci w 1917 roku wynajmował dom i klasztor. Dom został rozebrany w latach siedemdziesiątych XX wieku.

Budynki klasztorne są zbudowane z kamienia łamanego, pokryte dachami łupkowymi i skupione wokół małego dziedzińca. Na przestrzeni wieków były one wielokrotnie przebudowywane i mają bardzo złożoną historię. Po stronie północnej znajdował się budynek mieszkalny, który nie zachował się do dziś. Po stronie zachodniej znajduje się portiernia, a po wschodniej dwupiętrowy dormitorium z wieżą. Kościół stoi po stronie południowej i składa się z nawy, prezbiterium i wieży zachodniej z iglicą.