Britannia Bridge, Anglesey

Britannia Bridge to most przecinający cieśninę Menai pomiędzy wyspą Anglesey a stałym lądem Walii. Został zaprojektowany i zbudowany przez Roberta Stephensona, inżyniera kolejnictwa, jako most rurowy o prostokątnych przęsłach z kutego żelaza, przeznaczony do ruchu kolejowego. Jego znaczenie polegało na tym, że stanowił ważne połączenie na trasie kolei Chester i Holyhead, umożliwiając bezpośrednią podróż pociągów między Londynem a portem Holyhead, a tym samym ułatwiając połączenie morskie z Dublinem w Irlandii.

Dziesiątki lat przed budową mostu Britannia Bridge ukończono budowę mostu wiszącego Menai Suspension Bridge, ale ta konstrukcja przenosiła drogę, a nie tory; przed jej budową nie istniało żadne połączenie kolejowe z Anglesey. Po wielu latach rozważań i propozycji, w dniu 30 czerwca 1845 r. ustawa parlamentarna dotycząca budowy mostu Britannia Bridge uzyskała zgodę królewską. Zgodnie z naleganiami Admiralicji elementy mostu musiały być stosunkowo wysokie, aby umożliwić przepłynięcie w pełni uzbrojonego okrętu wojennego. Aby sprostać tym różnorodnym wymaganiom, Stephenson, główny inżynier projektu, przeprowadził dogłębne badania nad koncepcją mostów rurowych. Przy szczegółowym projektowaniu dźwigarów konstrukcji Stephenson korzystał z pomocy wybitnego inżyniera Williama Fairbairna. W dniu 10 kwietnia 1846 r. położono kamień węgielny pod most Britannia Bridge. Metoda konstrukcji nitowanych rur z kutego żelaza została zaczerpnięta z ówczesnej praktyki stoczniowej; tę samą technikę, którą zastosowano w moście Britannia, wykorzystano również w mniejszym moście kolejowym Conwy. W dniu 5 marca 1850 r. Stephenson osobiście zamontował ostatni nit konstrukcji, co oznaczało oficjalne zakończenie budowy mostu.

W marcu 1966 r. most Britannia uzyskał status zabytku klasy II.

Pożar, który miał miejsce w maju 1970 r. spowodował rozległe uszkodzenia mostu Britannia. Późniejsze dochodzenie wykazało, że uszkodzenia rur były tak rozległe, że nie dało się ich naprawić. Most został odbudowany w zupełnie innej konfiguracji, z ponownym wykorzystaniem filarów i zastosowaniem nowych łuków podtrzymujących nie jeden, ale dwa pomosty, ponieważ nowy Britannia Bridge miał funkcjonować jako most drogowo-kolejowy. Most był przebudowywany etapami, początkowo otwarto go ponownie w 1972 r. jako jednopoziomowy stalowy most łukowy, przeznaczony wyłącznie dla ruchu kolejowego. W ciągu kolejnych ośmiu lat wymieniono większą część konstrukcji, co umożliwiło kursowanie większej liczby pociągów i ukończenie budowy drugiego poziomu. W 1980 roku otwarto drugą kondygnację dla ruchu kołowego. W 2011 roku most został poddany czteromiesięcznemu programowi gruntownej konserwacji o wartości 4 mln funtów. Od lat 90. XX wieku mówi się o zwiększeniu przepustowości drogi przez Cieśninę Menai, albo poprzez poszerzenie pokładu drogowego istniejącego mostu, albo poprzez budowę trzeciego mostu.