Buildings and architecture of Bath, Bath

Budynki i architektura Bath, miasta w Somerset w południowo-zachodniej Anglii, ukazują znaczące przykłady architektury Anglii, od czasów rzymskich łaźni po dzień dzisiejszy. Miasto zostało wpisane na Listę Światowego Dziedzictwa w 1987 roku, głównie ze względu na swoją historię architektoniczną i sposób, w jaki krajobraz miasta łączy publiczne i prywatne budynki i przestrzenie. Liczne przykłady architektury palladiańskiej są celowo zintegrowane z przestrzenią miejską, aby zapewnić "malowniczą estetykę". W 2021 r. miasto zostało wpisane na drugą Listę Światowego Dziedzictwa Kulturowego i Przyrodniczego - grupę historycznych miast uzdrowiskowych w całej Europie, znanych jako "Wielkie Uzdrowiska Europy". Bath jest jedynym miastem w Wielkiej Brytanii, które uzyskało status Światowego Dziedzictwa i jest popularnym celem podróży turystycznych.

Do ważnych budowli należą Łaźnie Rzymskie; neoklasyczny most Pulteney Bridge Roberta Adama, oparty na niewykorzystanym projekcie mostu Rialto w Wenecji; oraz opactwo Bath Abbey w centrum miasta, założone w 1499 roku na miejscu kościoła z VIII wieku. Równie ważne są budynki mieszkalne zaprojektowane i wbudowane w bulwary i półksiężyce przez georgiańskich architektów Johna Wooda, Starszego i jego syna Johna Wooda, Młodszego - znanymi przykładami są Royal Crescent, zbudowany około 1770 roku, oraz The Circus, zbudowany około 1760 roku, gdzie każdy z trzech zakrzywionych segmentów wychodzi na jedno z wejść, zapewniając, że zawsze znajduje się tam klasyczna fasada skierowana w stronę wchodzącego gościa.

Większość budynków w Bath jest wykonana z miejscowego kamienia Bath Stone o złotym kolorze. Dominującym stylem architektonicznym jest styl georgiański, który wyewoluował ze stylu palladiańskiego, który stał się popularny na początku XVIII wieku. W XVIII wieku miasto stało się modnym i popularnym ośrodkiem uzdrowiskowym i towarzyskim. Początkowo skupiało się wokół gorących źródeł, co doprowadziło do powstania popytu na pokaźne domy i pensjonaty. Główni architekci miasta, John Wood i jego syn, rozplanowali wiele z dzisiejszych placów i półksiężyców w zielonej dolinie i na otaczających ją wzgórzach. Według UNESCO zapewniało to.. "integrację architektury, projektu urbanistycznego i krajobrazu oraz celowe stworzenie pięknego miasta". Rozwój we współczesnych epokach, w tym rozwój infrastruktury transportowej i odbudowa po zniszczeniach bombowych w czasie II wojny światowej, w większości przypadków był zgodny z wcześniejszymi stylami, aby zachować zintegrowany krajobraz miasta.